Choroby jednogenowe

Choroby jednogenowe (lub monogenowe) są spowodowane przez zmiany w jednym konkretnym genie. Zmiany te zmieniają sekwencję DNA tego konkretnego genu, wpływając na kodowane przez niego białko. Konsekwencje tych zmian genetycznych zależą od funkcji białka. Podczas gdy każda indywidualna choroba jednogenowa jest rzadka, łącznie dotykają one około jednego procenta populacji.

Stany te można podzielić na następujące kategorie:

• Zaburzenia dominujące: Występują, gdy dana osoba ma jedną „zmutowaną” kopię odpowiedniego genu i jedną zdrową kopię. Efekty zmutowanego allelu zastępują efekty zdrowego allelu, co prowadzi do objawów choroby. Przykładem jest zespół Noonan.
• Zaburzenia recesywne: Wymagają dwóch kopii „zmutowanego” genu (stan homozygotyczny), aby objawy się ujawniły. Przykładem jest mukowiscydoza.
• Zaburzenia sprzężone z chromosomem płciowym: Dotykają one genów na chromosomach płciowych (X lub Y). Zaburzenia sprzężone z chromosomem X mogą być recesywne lub dominujące. Zespół CHILD jest przykładem zaburzenia sprzężonego z chromosomem X o charakterze dominującym.

Dzięki technologii Mono możemy wykryć 202 dominujące choroby jednogenowe wywołane przez warianty de novo w 155 genach docelowych. Wariacja de novo to termin używany do opisania zmiany w sekwencji DNA genu, która jest widziana po raz pierwszy u danej osoby i nie występowała w poprzednich pokoleniach. Wariacja de novo może wyjaśnić, w jaki sposób dana osoba może mieć chorobę genetyczną, która nie wystąpiła u jej rodziców.

Niektóre dominujące choroby jednogenowe wykrywane za pomocą testu Mono zazwyczaj nie wiążą się z nieprawidłowymi wynikami prenatalnego badania ultrasonograficznego (szczególnie w pierwszym trymestrze) lub można je wykryć dopiero pod koniec drugiego/trzeciego trymestru lub po porodzie.

Należy pamiętać, że zespoły mogą wykazywać szeroki zakres objawów klinicznych. Opis podany tutaj jest ogólnym przeglądem, podkreślającym typowe cechy kliniczne typowo związane z tymi zespołami. Poszczególne przypadki mogą się znacznie różnić pod względem prezentacji i nasilenia.

1. Achondrogeneza typu II lub hipochondrogeneza; ACG2 (OMIM 200610)

Gen COL2A1 (OMIM 120140) na chromosomie 12q13; AD

Achondrogeneza typu II (ACG2) charakteryzuje się ciężką karłowatością mikromeliczną z małą klatką piersiową i wystającym brzuchem, niepełnym kostnieniem trzonów kręgowych i dezorganizacją połączenia chrzęstno-żebrowego. ACG2 jest cechą autosomalną dominującą występującą głównie jako nowe mutacje. Jednakże zgłaszano mozaicyzm somatyczny i linii zarodkowej.

2. Achondroplazja; ACH (OMIM 100800)

Gen FGFR3 (OMIM 134934) na chromosomie 4p16.3; AD

Achondroplazja (ACH) jest najczęstszą postacią karłowatości krótkokończynowej. Osoby dotknięte chorobą wykazują niski wzrost spowodowany skróceniem kończyn przez rizomelię, charakterystyczną twarz z wystającymi kościami czołowymi i hipoplazją środkowej części twarzy, przesadną lordozę lędźwiową, ograniczenie wyprostu łokcia, szpotawość kolan i dłoń kształtu trójzębnego.

3. Akrodysostoza 1, z opornością na hormony lub bez; ACRDYS1 (OMIM 101800)

Gen PRKAR1A (OMIM 188830) na chromosomie 17q24; AD

Akrodysostoza-1 (ACRDYS1) to forma dysplazji szkieletowej charakteryzująca się niskim wzrostem, ciężką brachydaktylią, dysostozą twarzy i hipoplazją nosa. Dotknięte nią osoby często mają zaawansowany wiek kostny i otyłość. Badania laboratoryjne wykazują oporność na wiele hormonów, w tym przytarczyc, tyreotropinę, kalcytoninę, hormon uwalniający hormon wzrostu i gonadotropinę. Jednak nie wszyscy pacjenci wykazują nieprawidłowości endokrynologiczne.

4. Zespół Alagille’a; ALGS

Zespół Alagille’a (ALGS) to złożone zaburzenie wieloukładowe obejmujące przede wszystkim wątrobę, serce, oczy, twarz i szkielet. Objawy kliniczne są bardzo zmienne, nawet w obrębie rodzin. Głównymi objawami klinicznymi ALGS są cholestaza, charakteryzująca się niedorozwojem,dróg żółciowych w biopsji wątroby; wrodzone wady serca, obejmujące przede wszystkim tętnice płucne; tylna embriotoksyna w oku; typowe rysy twarzy; i kręgi motyla. Występują również nieprawidłowości nerek i ośrodkowego układu nerwowego. Śmiertelność wynosi około 10%, przy czym większość zgonów jest spowodowana incydentami naczyniowymi, chorobami serca i chorobami wątroby.

4.1 Zespół Alagille’a 1; ALGS1 (OMIM 118450)

Gen JAG1 (OMIM 601920) na chromosomie 20p12; OGŁOSZENIE

Jedna z form zespołu Alagille’a.

4.2 Zespół Alagille’a 2; ALGS2 (OMIM 610205)

Gen NOTCH2 (OMIM 600275) na chromosomie 1p12; AD

Jedna z form zespołu Alagille’a.

5. Choroba Alexandra; ALXDRD (OMIM 203450)

Gen GFAP (OMIM 137780) na chromosomie 17q21; AD

W kolejności malejącej częstości występowania, rozpoznaje się 3 formy choroby Alexandra (ALXDRD) w zależności od wieku zachorowania: niemowlęcą, młodzieńczą i dorosłą. U młodszych pacjentów występują zazwyczaj drgawki, megalencephalia, opóźnienie rozwoju i spastyczność. U starszych pacjentów dominują objawy opuszkowe lub pseudobulbarne, często towarzyszące spastyczności. Choroba ma charakter postępujący, a większość pacjentów umiera w ciągu 10 lat od zachorowania. Badania obrazowe mózgu zazwyczaj wykazują nieprawidłowości istoty białej mózgu, preferencyjnie wpływające na okolicę czołową. Wykazano, że wszystkie 3 formy są spowodowane mutacjami w genie GFAP.

6. Naprzemienne porażenie połowicze wieku dziecięcego 1; AHC1 (OMIM 104290)

Gen ATP1A2 (OMIM 182340) na chromosomie 1q23; AD

Naprzemienne porażenie połowicze wieku dziecięcego typu 1 (AHC1) to rzadki zespół epizodycznego porażenia połowiczego lub czterokończynowego trwający od kilku minut do kilku dni. Większość przypadków jest połączona z dystoniczną postawą, ruchami choreoatetotycznymi, oczopląsem, innymi nieprawidłowościami motorycznymi oczu, zaburzeniami autonomicznymi i postępującym upośledzeniem funkcji poznawczych.

7. Zespół Andersena (OMIM 170390)

Gen KCNJ2 (OMIM 600681) na chromosomie 17q24; AD

Kardiodysrytmiczne porażenie okresowe Andersena, znane również jako zespół Andersena lub zespół Andersena-Tawila, jest autosomalną dominującą wielonarządową kanałopatią charakteryzującą się okresowym porażeniem, arytmiami komorowymi i charakterystycznymi cechami dysmorficznymi twarzy lub szkieletu. Zgłaszano również niedorozwój nerek i chorobę zastawkową serca. Zaburzenie to wykazuje wyraźną zmienność wewnątrzrodzinną i niepełną penetrację.

8. Zespół Antleya-Bixlera bez anomalii narządów płciowych lub zaburzonej steroidogenezy; ABS2 (OMIM 207410)

Gen FGFR2 (OMIM 176943) na chromosomie 10q26; AD

Zespół Antleya-Bixlera (ABS) to wyjątkowo rzadki zespół kraniosynostozy charakteryzujący się zrostem kości ramienno-promieniowej występującym od okresu okołoporodowego. W ABS występuje szerokie spektrum anomalii, w tym hipoplazja środkowej części twarzy, zwężenie lub zarośnięcie nozdrzy tylnych oraz liczne przykurcze stawów. Śmiertelność w okresie noworodkowym wynosi aż 80%, głównie z powodu upośledzenia dróg oddechowych, a rokowanie poprawia się wraz z wiekiem.

9. Zespół Aperta (OMIM 101200)

Gen FGFR2 (OMIM 176943) na chromosomie 10q26; AD

Zespół Aperta to wrodzone zaburzenie charakteryzujące się przede wszystkim kraniosynostozą, hipoplazją środkowej części twarzy i syndaktylią dłoni i stóp z tendencją do zrastania się struktur kostnych. Większość przypadków jest sporadyczna, ale odnotowano dziedziczenie autosomalne dominujące.

10. Atelosteogeneza; AO

Atelosteogeneza to śmiertelna chondrodysplazja charakteryzująca się dystalną hipoplazją kości ramiennych i udowych, hipoplazją środkowopiersiowego odcinka kręgosłupa, sporadycznie całkowitym brakiem kostnienia pojedynczych kości dłoni oraz występowaniem w chrząstce wielu zwyrodniałych chondrocytów otoczonych tkanką włóknistą.

10.1 Atelosteogeneza, typ I; AO1 (OMIM 108720)

Gen FLNB (OMIM 603381) na chromosomie 3p14; AD

Forma atelosteogenezy.

10.2 Atelosteogeneza, typ III; AO3 (OMIM 108721)

Gen FLNB (OMIM 603381) na chromosomie 3p14; AD

Forma atelosteogenezy.

11. Zespół Au-Kline’a; AUKSY (OMIM 616580)

Gen HNRNPK (OMIM 600712) na chromosomie 9q21; AD

Zespół Au-Kline’a (AUKS) to autosomalne dominujące zaburzenie charakteryzujące się hipotonią, globalnym opóźnieniem rozwoju, charakterystyczną twarzą (długie szpary powiekowe, płytkie oczodoły, opadanie powiek, szeroka nasada nosa, hipoplastyczne skrzydełka nosa, opadające kąciki ust i długa twarz), wrodzonymi wadami serca, nieprawidłowościami układu moczowo-płciowego, nieprawidłowościami szkieletu i wieloma innymi wrodzonymi wadami rozwojowymi.

12. Zespół Coffina-Sirisa; CSS

Zespół Coffina-Sirisa to zespół wielu wad rozwojowych charakteryzujący się upośledzeniem umysłowym związanym z grubymi rysami twarzy, nadmiernym owłosieniem, rzadkim owłosieniem skóry głowy oraz niedorozwojem lub brakiem paznokci u piątych palców u rąk lub nóg. Inne bardziej zmienne cechy mogą obejmować niski wzrost, nieprawidłowości twarzoczaszki, anomalie kręgosłupa i wrodzone wady serca.

12.1 Zespół Coffina-Sirisa 1; CSS1 (OMIM 135900)

Gen ARID1B (OMIM 614556) na chromosomie 6q25; AD

Jedna z form zespołu Coffina-Sirisa.

12.2 Zespół Coffina-Sirisa 2 / OPÓŹNIENIE ROZWOJOWE, AUTOSOMALNIE DOMINUJĄCE 14; CSS2 (OMIM 614607)

Gen ARID1A (OMIM 603024) na chromosomie 1p36; AD

Jedna z form zespołu Coffina-Sirisa.

12.3 Zespół Coffina-Sirisa 3 / OPÓŹNIENIE ROZWOJOWE, AUTOSOMALNIE DOMINUJĄCE 15; CSS3 (OMIM 614608)

Gen SMARCB1 (OMIM 601607) na chromosomie 22q11; AD

Jedna z form zespołu Coffina-Sirisa.

12.4 Zespół Coffina-Sirisa 4 / OPÓŹNIENIE ROZWOJOWE, AUTOSOMALNIE DOMINUJĄCE 16; CSS4 (OMIM 614609)

Gen SMARCA4 (OMIM 603254) na chromosomie 19p13; AD

Jedna z form zespołu Coffina-Sirisa.

12,5 Zespół Coffina-Sirisa 5; CSS5 (OMIM 616938)

Gen SMARCE1 (OMIM 603111) na chromosomie 17q21; AD

Jedna z form zespołu Coffina-Sirisa.

13. Zespół Helsmoortela-van der Aa / OPÓŹNIENIE ROZWOJOWE, AUTOSOMALNIE DOMINUJĄCE 28; HVDAS (OMIM 615873)

Gen ADNP (OMIM 611386) na chromosomie 20q13; AD

Zespół Helsmoortela-van der Aa (HVDAS) to zaburzenie neurorozwojowe charakteryzujące się upośledzeniem rozwoju intelektualnego/opóźnieniem rozwoju motorycznego, zaburzeniami ze spektrum autyzmu, dysmorfią twarzy, hipotonią, wrodzoną wadą serca, trudnościami ze wzrokiem oraz problemami żołądkowo-jelitowymi.

14. Zespół Bainbridge’a-Ropersa; BRPS (OMIM 615485)

Gen ASXL3 (OMIM 615115) na chromosomie 18q12; AD

Zespół Bainbridge-Ropersa (BRPS) to zaburzenie rozwojowe charakteryzujące się opóźnionym rozwojem psychomotorycznym, ciężką niepełnosprawnością intelektualną z upośledzeniem lub brakiem mowy, hipotonią, trudnościami w karmieniu, zahamowaniem wzrostu i dysmorficznymi rysami twarzy.

15. Zespół Baraitsera – Wintera; BRWS

Zespół Baraitsera -Wintera (BRWS) to rzadki fenotyp rozwojowy charakteryzujący się połączeniem hiperteloryzmu, szerokiego nosa z dużym czubkiem i wystającym korzeniem, wrodzonego niemiopatycznego opadania powieki, prążkowanego szwu metopowego, łukowatych brwi, szczelinątęczówki lub siatkówki, głuchoty odbiorczej, masy mięśniowej obręczy barkowej i postępującej sztywności stawów oraz pachygyrii z gradientem nasilenia przednio-tylnego, rzadko lissencephalii lub heterotopii neuronalnej. W niektórych przypadkach obserwuje się rozszczep wargi i podniebienia, paluch podwójny, wrodzone wady serca i anomalie dróg nerkowych. Z czasem może rozwinąć się mikrocefalia. Może występować wczesne zaangażowanie mięśni, czasami z wrodzoną artrogrypozą. Niepełnosprawność intelektualna i padaczka mają zmienny stopień nasilenia i w dużej mierze korelują z anomaliami ośrodkowego układu nerwowego.

15.1 Baraitser – zespół zimowy 1; BRWS1 (OMIM 243310)

Gen ACTB (OMIM 102630) na chromosomie 7p22; AD

Forma zespołu Baraitsera -Wintera.

15.2 Zespół Baraitsera -Wintera 2; BRWS2 (OMIM 614583)

Gen ACTG1 (OMIM 102560) na chromosomie 17q25; AD

Forma zespołu Baraitsera -Wintera.

16. Zespół Beare’a-Stevensona Cutis Gyrata; BSTVS (OMIM 123790)

Gen FGFR2 (OMIM 176943) na chromosomie 10q26; AD

Zespół Beare’a-Stevensona (BSTVS) to autosomalne dominujące schorzenie charakteryzujące się bruzdowatym schorzeniem skóry, akantozą ciemną, kraniosynostozą, dysmorfią twarzoczaszki, anomaliami palców, nieprawidłowościami pępka i narządów płciowych oraz przedwczesną śmiercią.

17. Zespół dysplazji kości zgiętych; BBDS1 (OMIM 614592)

Gen FGFR2 (OMIM 176943) na chromosomie 10q26; AD

Zespół dysplazji kości krzywej typu 1 (BBDS1) to okołoporodowa, letalna dysplazja szkieletu charakteryzująca się słabą mineralizacją sklepienia czaszki, kraniosynostozą, dysmorficznymi rysami twarzy, zębami prenatalnymi, hipoplastycznym wzgórkiem łonowym i obojczykiem, osteopenią oraz wygiętymi kośćmi długimi.

18. Blefarofimoza –zespół upośledzenia rozwoju intelektualnego; BIS (OMIM 619293)

Gen SMARCA2 (OMIM 600014) na chromosomie 9p24; AD

Blepharophimosis (dosł. stulejka powiekowa) – zespół upośledzenia rozwoju intelektualnego, (BIS) to wrodzone zaburzenie charakteryzujące się wyraźnym wyglądem twarzy z blefarofimozą i globalnym opóźnieniem rozwoju. Osoby dotknięte chorobą mają opóźnione zdolności motoryczne, czasami niezdolność do chodzenia, a także upośledzony rozwój intelektualny ze słabą lub nieobecną mową; niektórzy pacjenci wykazują nieprawidłowości behawioralne. Istnieją rozpoznawalne cechy twarzy, w tym bruzdy nakątne, rzadkie brwi, szeroki grzbiet nosa, krótki nos z opadającym czubkiem i otwarte usta z cienką górną wargą. Inne bardziej zmienne cechy obejmują dystalne anomalie szkieletowe, trudności w karmieniu ze słabym wzrostem, infekcje dróg oddechowych i hipotonię ze spastycznością obwodową.

19. Zespół Bohringa -Opitza; BOPS (OMIM 605039)

Gen ASXL1 (OMIM 612990) na chromosomie 20q11; AD

Bohringa -Opitza (BOPS) to zespół wad rozwojowych charakteryzujący się ciężkim zahamowaniem wzrostu wewnątrzmacicznego, zaburzeniami karmienia, głębokim upośledzeniem umysłowym, trójkątną twarzoczaszką, widocznym szwem metopicznym, wytrzeszczem, znamieniem płomienistym twarzy, skośnym ustawieniem szpar powiekowych, hirsutyzmem oraz zgięciem łokci i nadgarstków z odchyleniem nadgarstków i stawów śródręczno-paliczkowych.

20. Dysplazja bumerangu; BOOMD (OMIM 112310)

Gen FLNB (OMIM 603381) na chromosomie 3p14; AD

Dysplazja bumerangowa (BOOMD) to okołoporodowa śmiertelna osteochondrodysplazja charakteryzująca się brakiem lub niedostatecznym kostnieniem kości kończyn i kręgów.

21. Zespół zaniku nerwu wzrokowego Boscha-Boonstry-Schaafa; BBSOAS (OMIM 615722)

Gen NR2F1 (OMIM 132890) na chromosomie 5q15; AD

Zespół zaniku nerwu wzrokowego Boscha-Boonstry-Schaafa (BBSOAS) jest autosomalnym dominującym schorzeniem charakteryzującym się opóźnionym rozwojem, umiarkowanie upośledzonym rozwojem intelektualnym i zanikiem nerwu wzrokowego. Większość pacjentów ma również objawy mózgowego upośledzenie wzroku. Dysmorficzne cechy twarzy są zmienne i niespecyficzne.

22. Dysplazja kampomeliczna; CMPD (OMIM 114290)

Gen SOX9 (OMIM 608160) na chromosomie 17q24; AD

Dysplazja kampomeliczna (CMPD) jest autosomalną dominującą dysplazją szkieletową charakteryzującą się wrodzoną krótkością i wygięciem długich kości rurkowatych, szczególnie w kończynach dolnych, a także hipoplastycznymi łopatkami, wąskimi skrzydłami biodrowymi i niezmineralizowanymi szypułami piersiowymi. CMPD jest często śmiertelna w pierwszym roku życia z powodu niewydolności oddechowej związanej z małym rozmiarem klatki piersiowej i hipoplazją tchawiczo-oskrzelową.

23. Anomalie serca, twarzy i palców z opóźnieniem rozwojowym; CAFDADD (OMIM 618164)

Gen TRAF7 (OMIM 606692) na chromosomie 16p13; AD

Anomalie kardiologiczne, twarzowe i cyfrowe z opóźnieniem rozwojowym (CAFDADD) to wieloukładowe zaburzenie rozwojowe ze zmiennymi anomaliami kardiologicznymi i dotyczącymi palców oraz dysmorfią twarzy. U niektórych pacjentów mogą występować drgawki i nieprawidłowości oczne/słuchowe.

24. Zespół sercowo-twarzowo-skórny; CFC

sercowo-twarzowo-skórny (CFC) to wielorakie wrodzone zaburzenie charakteryzujące się charakterystycznym wyglądem twarzy, wadami serca i upośledzeniem umysłowym. Wady serca obejmują zwężenie tętnicy płucnej, ubytek przegrody międzyprzedsionkowej i kardiomiopatię przerostową. Niektórzy pacjenci mają nieprawidłowości ektodermalne, takie jak rzadkie i łamliwe włosy, hiperkeratotyczne zmiany skórne i uogólniony stan przypominający rybią łuskę. Typowe cechy twarzy obejmują wysokie czoło z przewężeniem dwuskroniowym, hipoplastyczne łuki nadoczodołowe, skośne szpary powiekowe, obniżony grzbiet nosa i tylne kąty uszu z widocznymi helisami.

24.1 Zespół sercowo-twarzowo-skórny; CFC1 (OMIM 115150)

Gen BRAF (OMIM 164757) na chromosomie 7q34; AD

Jedna z form zespołu sercowo-twarzowo-skórnego.

24.2 Zespół sercowo-twarzowo-skórny 2; CFC2 (OMIM 615278)

Gen KRAS (OMIM 190070) na chromosomie 12p12; AD

Jedna z form zespołu sercowo-twarzowo-skórnego.

24.3 Zespół sercowo-twarzowo-skórny 3; CFC3 (OMIM 615279)

Gen MAP2K1 (OMIM 176872) na chromosomie 15q22; AD

Jedna z form zespołu sercowo-twarzowo-skórnego.

24.4 Zespół sercowo-twarzowo-skórny 4; CFC4 (OMIM 615280)

Gen MAPK2K2 (OMIM 601263) na chromosomie 19p13; AD

Jedna z form zespołu sercowo-twarzowo-skórnego.

25. Dysfunkcja móżdżku ze zmiennymi nieprawidłowościami poznawczymi i behawioralnymi; CECBA (OMIM 614756)

Gen CAMTA1 (OMIM 611501) na chromosomie 1p36; AD

Dysfunkcja móżdżku ze zmiennymi nieprawidłowościami poznawczymi i behawioralnymi (CECBA) jest autosomalnym dominującym zaburzeniem neurologicznym o znacznej heterogeniczności fenotypowej, nawet w obrębie rodzin. Zaburzenie jest najczęściej diagnozowane poprzez analizę genetyczną z retrospektywnym fenotypowaniem klinicznym. Początek objawów występuje zwykle we wczesnym dzieciństwie, chociaż zgłaszano również późniejsze wystąpienie, nawet w wieku dorosłym. Większość dotkniętych osób wykazuje ogólne opóźnienie rozwoju od wczesnego dzieciństwa, szczególnie w zakresie umiejętności motorycznych i językowych. Wielu ma łagodną niepełnosprawność intelektualną; często obserwuje się również nieprawidłowości behawioralne i psychiatryczne, takie jak autyzm i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Zaburzenia ruchu są wyraźne i mogą obejmować objawy móżdżkowe, takie jak ataksja, drżenie, dysmetria, słaba koordynacja i dyzartria. Zgłaszano inne nieprawidłowe ruchy, w tym spastyczność, mioklonie i dystonię, co poszerza spektrum fenotypowe. Obrazowanie mózgu jest zwykle prawidłowe, ale może wykazywać zanik móżdżku lub niespecyficzne zmiany w istocie białej. Mogą również występować różne dysmorficzne cechy twarzy.

26. Zespół CHARGE (OMIM 214800)

Gen CHD7 (OMIM 608892) na chromosomie 8q12; AD

Zespół CHARGE charakteryzuje się występowaniem szeregu wrodzonych anomalii, w tym zarośnięcia nozdrzy tylnych oraz wad rozwojowych serca, ucha wewnętrznego i siatkówki.

27. Zespół CHILD (OMIM 308050)

Gen NSDHL (OMIM 300275) na chromosomie Xq28; XLD

Zespół CHILD to skrót od dominującego zaburzenia sprzężonego z chromosomem X, charakteryzującego się wrodzoną hemidysplazją z erytrodermią rybią i defektami kończyn. Mutacje są śmiertelne u hemizygotycznych mężczyzn.

28. Zespół Chitayat; CHYTS (OMIM 617180)

Gen ERF (OMIM 611888) na chromosomie 19q13; AD

Zespół Chitayat (CHYTS) to rzadkie schorzenie charakteryzujące się niewydolnością oddechową występującą od urodzenia, obustronnym dodatkowym paliczkiem powodującym skrócenie palców wskazujących z odchyleniem łokciowym, paluchem koślawym oraz charakterystycznymi cechami twarzy, w tym wyłupiastymi oczami, hiperteloryzmem, obniżonym grzbietem nosa, pełnymi ustami i zadartym nosem.

29. Chondrodysplasia punctata, dominująca sprzężona z X; CDPX2 (OMIM 302960)

Gen EBP (OMIM 300205) na chromosomie Xp11; XLD

Chondrodysplasia punctata (CDP) to klinicznie i genetycznie heterogeniczne zaburzenie charakteryzujące się punktowym zwapnieniem kości. Dominująca CDP sprzężona z chromosomem X, znana również jako zespół Conradiego- Hünermanna, jest najlepiej scharakteryzowaną postacią. CDPX2 pojawia się niemal wyłącznie u kobiet i jest zwykle śmiertelna u mężczyzn. Oprócz radiograficznego punktowania, zaburzenie charakteryzuje się krótkością ryzomeliczną, przejściową wrodzoną rybią łuską wzdłuż linii Blaschko, łysieniem plackowatym, zaćmą i hipoplazją środkowej części twarzy. Dotknięci mężczyźni są niezwykle rzadcy, a objawy kliniczne u mężczyzn prawie zawsze wynikają z postzygotycznego mozaikowatości dla mutacji EBP.

30. Dysplazja obojczykowo-czaszkowa (OMIM 119600)

gen RUNX2 (OMIM 600211) na chromosomie 6p21; AD

Do głównych cech klinicznych dysplazji czaszkowo-obojczykowej (CLCD) należą: stale otwarte szwy czaszki z uwypuklonym sklepieniem czaszki, hipoplazja lub aplazja obojczyków umożliwiająca nieprawidłowe ustawienie ramion, szerokie spojenie łonowe, krótki środkowy paliczek piątego palca, anomalie zębowe i często deformacje kręgosłupa.

31. Zespół Coffina-Lowry’ego; CLS (OMIM 303600)

Gen RPS6KA3 (OMIM 300075) na chromosomie Xp22; XLD

Zespół Coffina-Lowry’ego to rzadka postać upośledzenia umysłowego sprzężonego z chromosomem X, charakteryzująca się wadami szkieletu, opóźnieniem wzrostu, niedosłuchem, napadowymi zaburzeniami ruchowymi i upośledzeniem funkcji poznawczych u dotkniętych chorobą mężczyzn i niektórych nosicielek płci żeńskiej.

32. Zaburzenia funkcji poznawczych z ataksją móżdżkową lub bez niej; CIAT (OMIM 614306)

Gen SCN8A (OMIM 600702) na chromosomie 12q13; AD

Zaburzenia poznawcze z lub bez ataksji móżdżkowej (CIAT) to zaburzenie charakteryzujące się wyraźnie opóźnionym rozwojem poznawczym i motorycznym, zespołem deficytu uwagi i ataksją móżdżkową. Cechy obejmują obustronną esoforię, niedowidzenie zezowe, niestabilny oczopląs przy poziomym spojrzeniu, chód ataktyczny, dysmetrię kończyn górnych i dyzartrię, przy prawidłowej sile, napięciu i odruchach.

33. Wrodzone przykurcze kończyn i twarzy, hipotonia i opóźnienie rozwoju; CLIFAHDD (OMIM 616266)

Gen NALCN (OMIM 611549) na chromosomie 13q33; AD

Wrodzone przykurcze kończyn i twarzy, hipotonia i opóźnienie rozwoju (CLIFAHDD) to wrodzone zaburzenie charakteryzujące się wrodzonymi przykurczami kończyn i twarzy, skutkujące charakterystycznymi cechami twarzy, hipotonią i różnym stopniem opóźnienia rozwoju. Wszystkie zgłoszone przypadki wystąpiły de novo.

34. Zespół Cornelii de Lange; CDLS

Zespół Cornelii de Lange (CDLS) to zespół wad wielonarządowych rozpoznawany przede wszystkim na podstawie charakterystycznej dysmorfii twarzy, w tym niskiej przedniej linii włosów, łukowatych brwi, synofrys, przodopochylenia nozdrzy, prognatyzmu szczęki, długiej rynienki nosowej, cienkich warg i „karpiowatych” ust, w powiązaniu z prenatalnym i postnatalnym zahamowaniem wzrostu, upośledzeniem umysłowym i, w wielu przypadkach, anomaliami kończyn górnych. Jednak w tym zaburzeniu występuje duża zmienność kliniczna, z łagodniejszymi fenotypami, które mogą być trudne do ustalenia na podstawie cech fizycznych.

34.1 Zespół Cornelii de Lange 1; CDLS1 (OMIM 122470)

Gen NIPBL (OMIM 608667) na chromosomie 5p13; OGŁOSZENIE

Jedna z postaci zespołu Cornelii de Lange.

34.2 Zespół Cornelii de Lange 2; CDLS2 (OMIM 300590)

Gen SMC1A (OMIM 300040) na chromosomie Xp11; XLD

Jedna z postaci zespołu Cornelii de Lange.

34.3 Zespół Cornelii de Lange 3; CDLS3 (OMIM 610759)

Gen SMC3 (OMIM 606062) na chromosomie 10q25; AD

Jedna z postaci zespołu Cornelii de Lange.

34.4 Zespół Cornelii de Lange 4; CDLS4 (OMIM 614701)

Gen RAD21 (OMIM 606462) na chromosomie 8q24; AD

Jedna z postaci zespołu Cornelii de Lange.

34.5 Zespół Cornelii de Lange 5; CDLS5 (OMIM 300882)

Gen HDAC8 (OMIM 300269) na chromosomie Xq13; XLD

Jedna z postaci zespołu Cornelii de Lange.

35. Dysplazja korowa, złożona, z innymi wadami rozwojowymi mózgu; CECBM

Złożona dysplazja korowa z innymi wadami mózgu (CDCBM) to zaburzenie aberracyjnej migracji neuronów i zaburzonego prowadzenia aksonów. Dotknięte osoby mają łagodne do ciężkiego upośledzenie umysłowe, zeza, hipotonię osiową i spastyczność. Badania obrazowe mózgu wykazują zmienne wady rozwoju kory, w tym polimikrogyrię, dezorganizację zakrętów mózgu i zrosty zwojów podstawy, a także cienkie ciało modzelowate, hipoplastyczny pień mózgu i dysplastyczny robak móżdżku. Mięśnie zewnątrzgałkowe nie są zaangażowane.

35.1 Dysplazja korowa, złożona, z innymi wadami rozwojowymi mózgu 5; CDCBM5 (OMIM 615763)

Gen TUBB2A (OMIM 615101) na chromosomie 6p25; AD

Forma złożonej dysplazji korowej z innymi wadami mózgu.

35.2 Dysplazja korowa, złożona, z innymi wadami rozwojowymi mózgu 6; CDCBM6 (OMIM 615763)

Gen TUBB (OMIM 191130) na chromosomie 6p21; AD

Forma złożonej dysplazji korowej z innymi wadami mózgu.

36. Zespół Costello; CSTLO (OMIM 218040)

Gen HRAS (OMIM 190020) na chromosomie 11p15; AD

Zespół Costello to rzadki zespół wielorakich wrodzonych anomalii, który we wszystkich przypadkach wiąże się z charakterystyczną, grubą twarzą, niskim wzrostem, charakterystyczną postawą i wyglądem dłoni, poważnymi trudnościami w karmieniu i brakiem rozwoju. Inne cechy obejmują anomalie serca i niepełnosprawność rozwojową. Brodawki twarzy, szczególnie nosowo-wargowe, często występują w dzieciństwie.

37. Dysplazja czaszkowo-czołowo-nosowa; CFNS (OMIM 304110)

Gen EFNB1 (OMIM 300035) na chromosomie Xq13; XLD

czaszkowo-czołowo-nosowy to sprzężone z chromosomem X zaburzenie rozwojowe, które paradoksalnie wykazuje większe nasilenie u kobiet heterozygotycznych niż u mężczyzn hemizygotycznych. Kobiety mają dysplazję czołowo-nosową, asymetrię czaszkowo-twarzową, kraniosynostozę, rozdwojony czubek nosa, bruzdowane paznokcie, szorstkie włosy i nieprawidłowości szkieletu klatki piersiowej, podczas gdy mężczyźni zazwyczaj wykazują tylko hiperteloryzm.

38. Kraniosynostoza; CRS

Kraniosynostoza jest pierwotną nieprawidłowością wzrostu czaszki obejmującą przedwczesne zrośnięcie się szwów czaszkowych, przez co szybkość wzrostu czaszki często nie może dorównać szybkości rozwoju mózgu. Powoduje to deformację czaszki, a w niektórych przypadkach podnosi ciśnienie wewnątrzczaszkowe, które należy niezwłocznie leczyć, aby uniknąć trwałej niepełnosprawności neurologicznej.

38.1 Kraniosynostoza 1; CRS1 (OMIM 123100)

Gen TWIST1 (OMIM 601622) na chromosomie 7p21; AD

Jedna z form kraniosynostozy.

38.2 Kraniosynostoza 2; CRS2 (OMIM 604757)

Gen MSX2 (OMIM 123101) na chromosomie 5q35; AD

Jedna z form kraniosynostozy.

38.3 Kraniosynostoza 4; CRS4 (OMIM 600775)

Gen ERF (OMIM 611888) na chromosomie 19q13; AD

Jedna z form kraniosynostozy.

39. Zespół Crouzona (OMIM 123500)

Gen FGFR2 (OMIM 176943) na chromosomie 10q26; AD

Zespół Crouzona to autosomalne dominujące zaburzenie charakteryzujące się kraniosynostozą powodującą wtórne zmiany kości twarzy i struktury twarzy. Typowe cechy to hiperteloryzm, wytrzeszcz i zez zewnętrzny, nos w kształcie papugi, krótka górna warga, hipoplastyczna szczęka i względny prognatyzm żuchwy.

40. Zespół Crouzona z akantozą ciemną; CAN (OMIM 612247)

Gen FGFR3 (OMIM 134934) na chromosomie 4p16; AD

Zespół Crouzona z akantozą ciemną (CAN), zwany również zespołem Crouzonodermoskeletalnym, jest zaburzeniem charakteryzującym się kraniosynostozą w okresie rozwoju i stanem skóry zwanym akantozą ciemną. Objawy pokrywają się z objawami podobnego stanu zwanego zespołem Crouzona. Typowe cechy to szeroko rozstawione, wyłupiaste oczy, zez; nos w kształcie dzioba; i słabo rozwinięta górna szczęka. Pacjenci są zazwyczaj o normalnej inteligencji. Akantoza ciemna to cecha różniąca od zespołu Crouzona. Ponadto na zdjęciach rentgenowskich można zauważyć subtelne zmiany w kościach kręgosłupa (kręgach). W okresie wczesnej dorosłości w szczęce mogą rozwinąć się niezłośliwe narośla zwane cementomami.

41. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 2; DEE2 (OMIM 300672)

Gen CDKL5 (OMIM 300203) na chromosomie Xp22; XLD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia typu 2 (DEE2) to dominująca, ciężka choroba neurologiczna sprzężona z chromosomem X, charakteryzująca się występowaniem napadów padaczkowych w pierwszych miesiącach życia i poważnym globalnym opóźnieniem rozwojowym, co skutkuje upośledzeniem rozwoju intelektualnego i słabą kontrolą motoryczną. Inne cechy obejmują brak rozwoju mowy, subtelne dysmorficzne rysy twarzy, zaburzenia snu, problemy żołądkowo-jelitowe i stereotypowe ruchy rąk.

42. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 4; DEE4 (OMIM 612164)

Gen STXBP1 (OMIM 602926) na chromosomie 9q34; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia typu 4 (DEE4) to zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się występowaniem napadów tonicznych we wczesnym dzieciństwie (zwykle w pierwszych miesiącach życia). W większości przypadków napady zwiększają częstotliwość i stają się oporne na leczenie. Dotknięte osoby mają głęboko upośledzony rozwój psychomotoryczny ze słabą kontrolą głowy, ograniczoną lub żadną zdolnością chodzenia, spastyczną tetraplegią i słabą lub nieobecną mową. Badania obrazowe mózgu mogą wykazać zanik kory mózgowej i hipomielinizację. Badania EEG w cięższych przypadkach wykazują wzorzec tłumienia wybuchów, zgodny z kliniczną diagnozą zespołu Ohtahary i/lub hypsarytmię, zgodną z kliniczną diagnozą zespołu Westa. U osób z mniej poważnym przebiegiem napady pojawiają się później.

43. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 5; DEE5 (OMIM 613477)

Gen SPTAN1 (OMIM 182810) na chromosomie 9q34; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia typu 5 (DEE5) to zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się globalnym opóźnieniem rozwojowym i występowaniem napadów tonicznych lub spazmów dziecięcych w pierwszych miesiącach życia. Napady mają tendencję do oporności na leczenie, a EEG wykazuje hypsarytmię, co jest zgodne z kliniczną diagnozą zespołu Westa. Osoby dotknięte chorobą mają poważnie upośledzony rozwój psychomotoryczny z brakiem uwagi wzrokowej, słabą kontrolą głowy, trudnościami w karmieniu, małogłowiem i spastyczną tetraplegią. Badania obrazowe mózgu mogą wykazać zanik mózgu i hipomielinizację.

44. Wczesna dziecięca encefalopatia padaczkowa 6 / zespół Draveta; DEE6A (OMIM 607208)

Gen SCN1A (OMIM 182389) na chromosomie 2q24; AD

Wczesna dziecięca encefalopatia padaczkowa 6 (DEE6A) to termin kliniczny oznaczający ciężkie zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się występowaniem napadów w pierwszym roku życia po prawidłowym wczesnym rozwoju. Dotknięte osoby zwykle zgłaszają się z uogólnionymi napadami tonicznymi, klonicznymi i toniczno- klonicznymi, które mogą być początkowo wywołane gorączką i są zwykle oporne na leczenie. Później pacjenci mają tendencję do manifestowania innych typów napadów, w tym napadów zaburzeń świadomości, mioklonicznych i częściowych. EEG jest często początkowo prawidłowe, ale później charakterystycznie wykazuje uogólnioną aktywność iglicowo-falową i inne nieprawidłowości. Rozwój psychomotoryczny zatrzymuje się około drugiego roku życia, a dotknięte osoby wykazują późniejszy spadek sprawności umysłowej, problemy behawioralne i trudności w uczeniu się. „Ciężka miokloniczna padaczka niemowląt” (SMEI) i „migrujące częściowe napady niemowląt” (MPSI) to inne objawy kliniczne zespołu Draveta.

45. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 6B, nie-Dravet; DEE6B (OMIM 619317)

Gen SCN1A (OMIM 182389) na chromosomie 2q24; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-6B (DEE6B) to poważne zaburzenie neurorozwojowe charakteryzujące się wczesnym początkiem napadów padaczkowych, głębokim upośledzeniem rozwoju intelektualnego i hiperkinetycznym zaburzeniem ruchu. Badania obrazowe mózgu zwykle wykazują postępującą atrofię i inne nieprawidłowości.

46. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 7; DEE7 (OMIM 613720)

Gen KCNQ2 (OMIM 602235) na chromosomie 20q13; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-7 (DEE7) to zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się występowaniem opornych na leczenie napadów padaczkowych we wczesnym dzieciństwie, często w okresie noworodkowym. U osób dotkniętych chorobą występuje opóźniony rozwój neurologiczny i uporczywe nieprawidłowości neurologiczne. EEG początkowo wykazuje wzorzec tłumienia wybuchów, zgodny z kliniczną diagnozą zespołu Ohtahary, który może później przekształcić się w wieloogniskową aktywność padaczkową. Badania obrazowe mózgu u niektórych pacjentów wykazują zmiany w jądrach podstawy. Napady padaczkowe zwykle ustępują w wieku 3 lub 4 lat, wraz z poprawą nieprawidłowości EEG i ewentualnie nieprawidłowości w obrazowaniu mózgu, ale poważne deficyty neurologiczne utrzymują się.

47. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 11; DEE11 (OMIM 613721)

Gen SCN2A (182390) na chromosomie 2q24; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia typu 11 (DEE11) to zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się występowaniem napadów padaczkowych w pierwszych dniach, tygodniach lub miesiącach życia. U niektórych pacjentów mogą one wystąpić później. Napady obejmują wiele typów, w tym toniczne, uogólnione i miokloniczne, i mają tendencję do oporności na leki. Jednak niektórzy pacjenci, u których napady padaczkowe wystąpiły przed 3 miesiącem życia, mogą reagować na blokery kanałów sodowych, w szczególności fenytoinę. Około połowa pacjentów przestaje mieć napady padaczkowe w dzieciństwie. Osoby dotknięte chorobą mają globalne opóźnienie rozwojowe, zwykle z poważnie upośledzonym rozwojem intelektualnym, chociaż niektórzy mogą być mniej poważnie dotknięci i wykazywać zaburzenia ze spektrum autyzmu. Dodatkowe typowe cechy obejmują małogłowie, hipotonię i nieprawidłowe ruchy, takie jak dystonia, dyskinezy i ruchy choreoatetotyczne. Badania obrazowe mózgu mogą wykazać defekty istoty białej. Fenotyp jest bardzo zmienny, nawet u pacjentów z tą samą mutacją.

48. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 13; DEE13 (OMIM 614558)

Gen SCN8A (600702) na chromosomie 12q13; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-13 (DEE13) to zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się występowaniem nieuleczalnych napadów padaczkowych w pierwszym roku życia. U niektórych pacjentów napady padaczkowe mogą wystąpić w pierwszych dniach, podczas gdy u innych pojawiają się później (między 2. a 7. miesiącem życia) po normalnym lub jedynie łagodnym opóźnieniu rozwojowym. Osoby dotknięte chorobą mają głęboko upośledzony rozwój lub regres rozwojowy po wystąpieniu napadów padaczkowych i wykazują poważne upośledzenie umysłowe, słabą lub nieobecną mowę, hipotonię i zwykle nie są w stanie chodzić. EEG wykazuje różne nieprawidłowości, w tym wieloogniskowe i uogólnione wyładowania iglicowo-falowe, czasami ze stanem padaczkowym lub hypsarytmią. Badania obrazowe mózgu mogą wykazać zanik mózgu.

49. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 14; DEE14 (OMIM 614959)

Gen KCNT1 (608167) na chromosomie 9q34; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-14 (DEE14) to poważne zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się wystąpieniem w pierwszych 6 miesiącach życia opornych napadów ogniskowych i zatrzymaniem rozwoju psychomotorycznego. Napadowe EEG pokazuje wyładowania, które pojawiają się losowo w różnych obszarach obu półkul i migrują z jednego obszaru mózgu do drugiego. Zaburzenie to objawia się jako „złośliwe migrujące napady częściowe niemowląt” (MMPSI), określenie kliniczne.

50. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 17; DEE17 (OMIM 615473)

Gen GNAO1 (139311) na chromosomie 16q13; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-17 (DEE17) to poważne zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się występowaniem nieuleczalnych napadów padaczkowych w pierwszych tygodniach lub miesiącach życia. EEG często wykazuje wzorzec tłumienia wybuchów zgodny z kliniczną diagnozą zespołu Ohtahary. Dotknięte chorobą niemowlęta mają bardzo słaby rozwój psychomotoryczny i mogą mieć nieprawidłowości mózgu, takie jak zanik mózgu lub cienkie ciało modzelowate. Niektórzy pacjenci mogą wykazywać mimowolne ruchy.

51. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 19; DEE19 (OMIM 615744)

Gen GABRA1 (OMIM 137160) na chromosomie 5q34; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-19 (DEE19) to zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się występowaniem różnych typów napadów padaczkowych w pierwszym roku życia, zwykle między 8. a 12. miesiącem życia. Napady padaczkowe są często wywoływane przez gorączkę, może wystąpić stan padaczkowy. U dotkniętych chorobą osób następnie obserwuje się łagodne do umiarkowanie upośledzone rozwijanie się intelektu. Obrazowanie mózgu jest zazwyczaj prawidłowe. Fenotyp kliniczny jest podobny do zespołu Draveta.

52. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 26; DEE26 (OMIM 616056)

Gen KCNB1 (OMIM 600397) na chromosomie 20q13; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-26 (DEE26) to zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się występowaniem różnych typów napadów padaczkowych w późnym okresie niemowlęcym lub w pierwszych latach życia. Dotknięte nią dzieci wykazują opóźnienie rozwojowe z niepełnosprawnością intelektualną, słabą mową i nieprawidłowościami behawioralnymi. EEG wykazuje wieloogniskowe wyładowania padaczkowe i może wykazywać hypsarytmię.

53. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 27; DEE27 (OMIM 616139)

Gen GRIN2B (OMIM 138252) na chromosomie 12p12; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-27 (DEE27) to autosomalne dominujące zaburzenie neurorozwojowe charakteryzujące się opóźnionym rozwojem psychomotorycznym i niepełnosprawnością intelektualną o różnym nasileniu związaną z wczesnymi napadami padaczkowymi. Dodatkowe cechy mogą obejmować hipotonię, nieprawidłowe ruchy, takie jak dystonia i cechy autystyczne. Niektórzy pacjenci mogą mieć strukturalne wady rozwojowe kory mózgowej w obrazowaniu mózgu. Fenotyp jest wysoce zmienny i odzwierciedla spektrum nieprawidłowości neurorozwojowych, które wahają się od łagodnej niepełnosprawności intelektualnej bez napadów padaczkowych do encefalopatii.

54. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 31A; DEE31A (OMIM 616346)

Gen DNM1 (OMIM 602377) na chromosomie 9q34; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-31A (DEE31A) to autosomalne dominujące zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się globalnym opóźnieniem rozwojowym widocznym we wczesnym dzieciństwie. U większości osób występują różne rodzaje napadów padaczkowych opornych na leczenie w pierwszych miesiącach lub latach życia, co nasila deficyty psychomotoryczne. Pacjenci mają hipotonię i głęboką niepełnosprawność intelektualną z brakiem mowy i niezdolnością do chodzenia lub chodem ataksyjnym. Niektórzy pacjenci mogą mieć dodatkowe cechy, w tym cechy dysmorficzne lub upośledzenie wzroku korowego.

55. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 42; DEE42 (OMIM 617106)

Gen CACNA1A (OMIM 601011) na chromosomie 19p13; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-42 (DEE42) to zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się występowaniem różnych typów napadów padaczkowych w pierwszych godzinach lub dniach życia, chociaż u rzadkich pacjentów napady mogą wystąpić w pierwszych tygodniach życia. Napady padaczkowe mają tendencję do bycia opornymi na leczenie i są związane z nieprawidłowościami EEG, w tym wieloogniskowymi iglicami i uogólnionymi kompleksami iglica-fala. Dotknięte chorobą niemowlęta wykazują globalne opóźnienie rozwojowe z poważnym upośledzeniem rozwoju intelektualnego. Inne cechy mogą obejmować hipotonię osiową, hipertonię obwodową z hiperrefleksją, drżenie, ataksję i nieprawidłowe ruchy gałek ocznych.

56. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 54; DEE54 (OMIM 617391)

Gen HNRNPU (OMIM 602869) na chromosomie 1q44; AD

Encefalopatia rozwojowo-padaczkowa typu 54 (DEE54) to ciężkie zaburzenie neurorozwojowe charakteryzujące się opóźnionym rozwojem psychoruchowym, wczesnymi opornymi na leczenie drgawkami, które początkowo często przebiegają z gorączką, a później przechodzą w stan bezgorączkowy, oraz ciężkim upośledzeniem umysłowym.

57. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 92; DEE92 (OMIM 617829)

Gen GABRB2 (OMIM 600232) na chromosomie 5q34; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-92 (DEE92) charakteryzuje się u większości pacjentów występowaniem napadów padaczkowych w okresie niemowlęcym lub dziecięcym i jest związana z globalnym opóźnieniem rozwojowym i zmiennym upośledzeniem rozwoju intelektualnego. Rodzaj i nasilenie napadów są różne, a u niektórych pacjentów napady mogą być nieuleczalne. Niektórzy pacjenci są poważnie dotknięci, nie są w stanie chodzić ani mówić, podczas gdy inni wykazują pewien rozwój. Mogą wystąpić dodatkowe objawy neurologiczne, w tym ślepota korowa, dystonia i spastyczność.

58. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 94; DEE94 (OMIM 615369)

Gen CHD2 (OMIM 602119) na chromosomie 15q26; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-94 (DEE94) to ciężka postać padaczki charakteryzująca się występowaniem wielu typów napadów w pierwszych kilku latach życia i związana ze złym rokowaniem. U osób dotkniętych chorobą występuje regres poznawczy i upośledzenie rozwoju intelektualnego.

59. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 98; DEE98 (OMIM 619605)

Gen ATP1A2 (OMIM 182340) na chromosomie 1q23; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-98 (DEE98) charakteryzuje się występowaniem napadów padaczkowych w pierwszej dekadzie życia (od niemowlęctwa do późnego dzieciństwa) w połączeniu ze zmiennym globalnym opóźnieniem rozwojowym. Inne cechy mogą obejmować hipotonię, spastyczność i czterokończynowe porażenie. Badania obrazowe mózgu mogą być prawidłowe lub wykazywać niespecyficzne i zmienne nieprawidłowości, w tym polimikrogyrię. Nasilenie jest zmienne; niektórzy pacjenci mogą umrzeć z powodu opornego stanu padaczkowego.

60. Encefalopatia rozwojowa i padaczkowa 99; DEE99 (OMIM 619606)

Gen ATP1A3 (OMIM 182350) na chromosomie 19q13; AD

Rozwojowa i padaczkowa encefalopatia-99 (DEE99) charakteryzuje się występowaniem napadów padaczkowych we wczesnym dzieciństwie, związanych z globalnym opóźnieniem rozwojowym i poważnym upośledzeniem rozwoju intelektualnego. Inne cechy mogą obejmować hipotonię, niedowład czterokończynowy, oczopląs i bezdech. Badania obrazowe mózgu mogą być prawidłowe lub wykazywać niespecyficzne i zmienne nieprawidłowości, w tym zanik mózgu i polimikrogyrię. Nasilenie jest zmienne; niektórzy pacjenci umierają z powodu opornego stanu padaczkowego.

61. Opóźnienie rozwoju, hipotonia, wady układu mięśniowo-szkieletowego i nieprawidłowości zachowania; DEHMBA (OMIM 619595)

Gen SRCAP (611421) na chromosomie 16p11; AD

Opóźnienie rozwoju, hipotonia, wady układu mięśniowo-szkieletowego i nieprawidłowości behawioralne (DEHMBA) to wczesne zaburzenie neurorozwojowe charakteryzujące się tymi cechami. Osoby dotknięte chorobą mają również niespecyficzne i zmienne dysmorficzne cechy twarzy, które nie stanowią rozpoznawalnej postaci. Chociaż zaburzenie jest spowodowane mutacjami skracającymi w genie SRCAP, tak jak FLHS, fenotyp DEHMBA można klinicznie odróżnić od FLHS brakiem niskiego wzrostu, brachydaktylii i opóźnionego wieku kostnego, a także brakiem specyficznego wyglądu twarzy. Istnieją pewne nakładające się cechy między tymi dwoma zaburzeniami, głównie upośledzony rozwój intelektualny i opóźnienie mowy.

62. Zespół Diasa-Logana (OMIM 617101)

Gen BCL11A (606557) na chromosomie 2p16.

Zaburzenie rozwoju intelektualnego z przetrwałą wadą płodową Zespół Diasa-Logana charakteryzuje się opóźnieniem rozwoju psychomotorycznego, niepełnosprawnością intelektualną, różnorodnymi cechami dysmorficznymi, w tym małogłowiem, skośnoopadającymi szparami powiekowymi, zezem i nieprawidłowościami ucha zewnętrznego oraz bezobjawowym utrzymywaniem się niedorozwoju płodowego. hemoglobina ( HbF ).

63. Dysplazja nasadowa, mnoga, 1; EDM1 (OMIM 132400)

Gen COMP (OMIM 600310) na chromosomie 19p13; AD

Dysplazja wielonasadowa jest chorobą szkieletu charakteryzującą się niskim wzrostem i wczesnym początkiem choroby zwyrodnieniowej stawów.

64. Dysplazja nasadowa, mnoga, 2; EDM2 (OMIM 600204)

Gen COL9A2 (OMIM 120260) na chromosomie 1p34; AD

Dysplazja wielonasadowa jest klinicznie i genetycznie heterogenicznym schorzeniem szkieletu charakteryzującym się bólem stawów i sztywnością, łagodnym niskim wzrostem i zwyrodnieniową chorobą stawów. Początek choroby występuje zwykle w dzieciństwie.

65. Dysplazja nasad kości, mnoga, 3, z miopatią lub bez; EDM3 (OMIM 600969)

Gen COL9A3 (OMIM 120270) na chromosomie 20q13; AD

Dysplazja wielonasadowa charakteryzuje się wczesnym niskim wzrostem, kołyszącym chodem oraz sztywnością i/lub bólem kolan, a czasem innych stawów.

66. Ataksja epizodyczna, typ 9; EA9 (OMIM 618924)

Gen SCN2A (OMIM 182390) na chromosomie 2q23; AD

Ataksja epizodyczna typu 9 (EA9) to zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się występowaniem epizodów ataksji w pierwszych latach życia. Objawy mogą obejmować trudności w chodzeniu, zawroty głowy, niewyraźną mowę, ból głowy, wymioty i ból. Epizody ataksji różnią się częstotliwością i czasem trwania; większość z nich występuje co kilka tygodni lub miesięcy i trwa od kilku minut do kilku godzin. Przed wystąpieniem EA większość pacjentów ma napady toniczne lub uogólnione toniczno- kloniczne (GTC) o początku w okresie noworodkowym lub niemowlęcym, które mogą być ciężkie i oporne na leki, ale ustępować później w okresie niemowlęcym lub wczesnym dzieciństwie, spontanicznie lub jednocześnie z lekami. Niektórzy pacjenci mają łagodnie opóźniony rozwój z opóźnieniem mowy i/lub cechami autystycznymi lub łagodnie upośledzonym rozwojem intelektualnym. Jednak inni wykazują prawidłowy rozwój psychomotoryczny. Leczenie epizodów ataksji acetazolamidem jest skuteczne u około 50% pacjentów.

67. Fibrodysplasia ossificans postępująca; FOP (OMIM 135100)

Gen ACVR1 (OMIM 102576) na chromosomie 2q24; AD

Fibrodysplasia ossificans progressiva (FOP) to rzadka autosomalna dominująca choroba z całkowitą penetracją obejmująca postępujące kostnienie mięśni szkieletowych, powięzi, ścięgien i więzadeł. FOP występuje u około 1 na 2 miliony osób na całym świecie i nie wykazuje preferencji geograficznych, etnicznych, rasowych ani płciowych. Osoby z FOP wydają się normalne po urodzeniu, z wyjątkiem nieprawidłowości palucha: duże palce są krótkie, odchylone i jednopaliczkowe. Kostnienie postępuje stopniowo w ciągu całego życia w nieunikniony i nieprzewidywalny sposób epizodyczny, przy czym większość pacjentów jest przykuta do wózka inwalidzkiego w trzeciej dekadzie życia i wymaga opieki przez całe życie.

68. Zespół pływającego portu; FLHS/FHS (OMIM 136140)

Gen SRCAP (OMIM 611421) na chromosomie 16p11; AD

Zespół Floating-Harbor (FLHS) to rzadkie zaburzenie genetyczne charakteryzujące się proporcjonalnie niskim wzrostem, opóźnionym wiekiem kostnym, opóźnionym rozwojem mowy i typowymi cechami twarzy. Twarz jest trójkątna z głęboko osadzonymi oczami, długimi rzęsami, bulwiastym nosem, szeroką kolumną, krótką rynienką nosową i cienkimi ustami.

69. Zespół progeroidu Fontaine’a; FPS (OMIM 612289)

Gen SLC25A24 (OMIM 608744) na chromosomie 1p36; AD

Zespół progeroidu Fontaine’a (FPS) charakteryzuje się zahamowaniem wzrostu w okresie prenatalnym i postnatalnym, zmniejszeniem podskórnej tkanki tłuszczowej, rzadkim owłosieniem, trójkątną twarzą, szeroko otwartym ciemiączkiem przednim, wypukłym i szerokim grzbietem nosa, mikrognacją i kraniosynostozą u niektórych pacjentów, a u wielu przedwczesną śmiercią.

70. Zespół GAND; GAND (OMIM 615074)

Gen GATAD2B (OMIM 614998) na chromosomie 1q21; AD

Zespół GAND to zespół neurorozwojowy charakteryzujący się globalnym opóźnieniem rozwojowym widocznym od niemowlęctwa, z opóźnieniem motorycznym i umiarkowanym do ciężkiego upośledzeniem rozwoju intelektualnego. Większość pacjentów ma słabą zdolność nabywania mowy, zwłaszcza ekspresywny rozwój języka, i mogą wykazywać objawy apraksji mowy. Osoby dotknięte chorobą mają hipotonię i trudności z karmieniem w niemowlęctwie, a także typowe cechy dysmorficzne, takie jak makrocefalia, wystające czoło, hiperteloryzm, głęboko osadzone oczy, uszy obrócone do tyłu i wydłużony szeroki nos z widocznym czubkiem nosa. Bardziej zmienne cechy mogą obejmować drgawki, nieprawidłowości serca i niespecyficzne wyniki badań obrazowych mózgu.

71. Zespół genitopatellarny; GTPTS (OMIM 606170)

Gen KAT6B (OMIM 605880) na chromosomie 10q22; AD

rzepkowo-genitowy to rzadkie schorzenie charakteryzujące się małogłowiem, znacznym opóźnieniem rozwoju psychoruchowego oraz charakterystycznymi grubymi rysami twarzy, w tym szerokim nosem i małą lub cofniętą brodą. Występują wrodzone przykurcze zgięciowe kończyn dolnych, nieprawidłowe rzepki lub ich brak oraz anomalie układu moczowo-płciowego.

72. Zespół Glassa; GLASS (OMIM 612313)

Gen SATB2 (608148) na chromosomie 2q33; AD

Zespół Glassa (GLASS) charakteryzuje się niepełnosprawnością intelektualną o różnym nasileniu i dysmorficznymi cechami twarzy, w tym mikrognacją, skośnoopadającymi szparami powiekowymi, rozszczepem podniebienia i stłoczonymi zębami. Dodatkowe cechy mogą obejmować drgawki, wiotkość stawów, arachnodaktylię i radosne usposobienie.

73. Zespół Hajdu-Cheneya; HJCYS (OMIM 102500)

Gen NOTCH2 (600275) na chromosomie 1p12; AD

Zespół Hajdu-Cheneya (HJCYS) to rzadkie autosomalne dominujące zaburzenie szkieletu charakteryzujące się niskim wzrostem, grubą i dysmorficzną twarzą, wygięciem kości długich i anomaliami kręgów. Cechy twarzy obejmują hiperteloryzm, krzaczaste brwi, mikrognację, małe usta z anomaliami zębowymi, nisko osadzone uszy i krótką szyję. Występuje postępujące ogniskowe niszczenie kości, w tym akroosteoliza i uogólniona osteoporoza. Dodatkowe i zmienne cechy obejmują utratę słuchu, torbiele nerek i anomalie sercowo-naczyniowe.

74. Zespół Holta-Orama; HOS (OMIM 142900)

Gen TBX5 (OMIM 601620) na chromosomie 12q24; AD

Zespół Holta-Orama to autosomalne dominujące zaburzenie charakteryzujące się nieprawidłowościami kończyn górnych i obręczy barkowej, związanymi z wrodzoną wadą serca. Typowa kombinacja to kciuk trójpaliczkowy z ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej drugiego rzędu (ASD), ale istnieje duży zakres ciężkości zarówno zmian serca, jak i szkieletu.

75. Zespół progerii Hutchinsona-Gilforda; HGPS (OMIM 176670)

LMNA (OMIM 150330) na chromosomie 1q22; AS

Zespół progerii Hutchinsona-Gilforda to rzadkie zaburzenie charakteryzujące się niskim wzrostem, niską masą ciała, wczesną utratą włosów, lipodystrofią, twardziną, zmniejszoną ruchomością stawów, osteolizą i rysami twarzy przypominającymi osoby w podeszłym wieku. Zaburzenia układu sercowo-naczyniowego prowadzą do przedwczesnej śmierci. Rozwój poznawczy jest prawidłowy. Początek choroby następuje zwykle w pierwszym roku życia.

76. Zespół nawracających zakażeń hiper- IgE / Zespół hiper- IgE -1 z nawracającymi zakażeniami; HIES1 (OMIM 147060)

Gen STAT3 (OMIM 102582) na chromosomie 17q21; AD

hiper- IgE -1 z nawracającymi infekcjami (HIES1) jest autosomalnym dominującym zaburzeniem immunologicznym charakteryzującym się przewlekłą egzemą (atopią), nawracającymi infekcjami gronkowcowymi, zwiększonym stężeniem IgE w surowicy i eozynofilią. Inne bardziej zmienne nieprawidłowości immunologiczne obejmują wadliwą chemotaksję granulocytów, nieprawidłowości w podgrupach limfocytów T, upośledzoną produkcję przeciwciał i zmniejszoną produkcję lub odpowiedź na niektóre cytokiny. Co ważne, te same defekty układu odpornościowego nie występują u wszystkich pacjentów. Niektórzy pacjenci mogą mieć charakterystyczny gruby wygląd twarzy, nieprawidłowe uzębienie, nadmierną rozciągliwość stawów i złamania kości.

77. Hipochondroplazja; HCH (OMIM 146000)

Gen FGFR3 (OMIM 134934) na chromosomie 4p16; AD

Hipochondroplazja (HCH) jest autosomalnym dominującym schorzeniem charakteryzującym się karłowatością krótkokończynową, lordozą lędźwiową, krótkimi i szerokimi kośćmi oraz zwężeniem ogonowym odległości międzynasadowej kręgosłupa lędźwiowego. Wykazuje pewne podobieństwo do achondroplazji, ale jest znacznie łagodniejsza i można ją odróżnić na podstawie klinicznej i radiograficznej.

78. Zaburzony rozwój intelektualny i charakterystyczne rysy twarzy z wadami serca lub bez; MRFACD (OMIM 616789)

Gen MED13L (OMIM 608771) na chromosomie 12q24; AD

Zaburzony rozwój intelektualny i charakterystyczne cechy twarzy z wadami serca lub bez (MRFACD) to autosomalne dominujące, złożone syndromiczne zaburzenie neurorozwojowe charakteryzujące się opóźnionym rozwojem psychomotorycznym, słabą akwizycją mowy, charakterystycznymi dysmorficznymi cechami twarzy, w tym wystającymi kościami czołowymi, skośnymi szparami powiekowymi, obniżonym grzbietem nosa z bulwiastym czubkiem i makrostomią. Występuje zmienna penetracja wad serca, od braku wad do przetrwałego otworu owalnego do ubytków przegrody i/lub transpozycji wielkich tętnic.

79. Zaburzenia rozwoju intelektualnego i małogłowie z hipoplazją mostu i móżdżku; MICPCH (OMIM 300749)

Gen CASK (OMIM 300172) na chromosomie Xp11; XLD

Zaburzenie rozwoju intelektualnego z małogłowiem i hipoplazją mostu i móżdżku (MICPCH) to zaburzenie sprzężone z chromosomem X, które dotyka mężczyzn i kobiety. U kobiet charakteryzuje się poważnym upośledzeniem rozwoju intelektualnego i różnym stopniem hipoplazji mostowo-móżdżkowej. Dotknięte chorobą kobiety mają słaby rozwój psychomotoryczny, często bez samodzielnego chodzenia lub mowy oraz hipotonię osiową z hipertonią lub bez niej. Niektóre mogą mieć odbiorczą utratę słuchu, anomalie oczu lub drgawki. Cechy dysmorficzne obejmują ogólnie słaby wzrost, małogłowie (-3,5 do -10 SD), szeroki grzbiet i czubek nosa, duże uszy, długą rynienkę nosową, mikrognację i hiperteloryzm. Podobnie jak kobiety z MICPCH, dotknięci chorobą mężczyźni mają małogłowie, które jest wrodzone lub rozwija się szybko w ciągu pierwszych kilku miesięcy życia. Wyniki MRI wykazują znaczną lub ciężką hipoplazję mostowo-móżdżkową. MICPCH u mężczyzn może występować z ciężką encefalopatią padaczkową lub bez niej, oprócz ciężkiego do głębokiego opóźnienia rozwojowego. Jeśli występują napady, występują wcześnie i mogą być nieuleczalne. U kilku mężczyzn odnotowano MICPCH i ciężkie opóźnienie rozwojowe, ale bez ciężkiej padaczki.

80. Zaburzenia rozwoju intelektualnego z autyzmem i makrocefalią; IDDAM (OMIM 615032)

Gen CHD8 (OMIM 610528) na chromosomie 14q11; AD

Zaburzenie rozwoju intelektualnego z autyzmem i makrocefalią (IDDAM) charakteryzuje się upośledzonym rozwojem intelektualnym, wysoce penetrującym fenotypem spektrum autyzmu i makrocefalią. Inne typowe cechy to wysoki wzrost, objawy żołądkowo-jelitowe, wyraźne rysy twarzy, problemy ze snem i problemy z koncentracją.

81. Zaburzenia rozwoju intelektualnego z upośledzeniem mowy z cechami autystycznymi lub bez (OMIM 613670)

gen FOXP1 (OMIM 605515) na chromosomie 3p13; AD

Zaburzenie rozwoju intelektualnego z upośledzeniem mowy i z cechami autystycznymi lub bez nich jest zaburzeniem neurorozwojowym charakteryzującym się globalnym opóźnieniem rozwojowym z umiarkowanym do ciężkiego opóźnieniem mowy, które w szczególności dotyczy mowy ekspresywnej. Większość pacjentów ma wady artykulacji, ale nie obserwuje się wyraźnej dyspraksji werbalnej. Typowe cechy dysmorficzne obejmują szerokie czoło, skośne szpary powiekowe, krótki nos z szerokim czubkiem, względną makrocefalię, uniesione włosy na czole i wystające opuszki palców. Opóźnione są również umiejętności motoryki dużej. Niektórzy pacjenci mają cechy autystyczne i/lub problemy behawioralne. Wszystkie zgłoszone przypadki wystąpiły de novo.

82. Zaburzenie rozwoju intelektualnego, dziedziczone autosomalnie dominująco; MRD

Zaburzenie rozwoju intelektualnego, dziedziczone autosomalnie dominująco (MRD) jest autosomalnym dominującym zaburzeniem neurorozwojowym charakteryzującym się opóźnionym rozwojem psychomotorycznym i niepełnosprawnością intelektualną o różnym nasileniu.

82.1 Zaburzenie rozwoju intelektualnego, autosomalne dominujące 5; MRD5 (OMIM 612621)

Gen SYNGAP1 (OMIM 603384) na chromosomie 6p21; AD

Rodzaj zaburzenia rozwoju intelektualnego, dziedziczony autosomalnie dominująco.

82.2 Zaburzenie rozwoju intelektualnego, dziedziczone autosomalnie dominująco 6, z napadami padaczkowymi lub bez; MRD6 (OMIM 613970)

Gen GRIN2B (OMIM 138252) na chromosomie 12p13; AD

Rodzaj zaburzenia rozwoju intelektualnego, dziedziczony autosomalnie dominująco.

82.3 Zaburzenia rozwoju intelektualnego, autosomalne dominujące 7; MRD7 (OMIM 614104)

gen DYRK1A (OMIM 600855) na chromosomie 21q22; AD

Rodzaj zaburzenia rozwoju intelektualnego, dziedziczony autosomalnie dominująco.

82.4 Zaburzenia rozwoju intelektualnego, autosomalne dominujące 13; MRD13 (OMIM 614563)

gen DYNC1H1 (OMIM 600112) na chromosomie 14q32; AD

Rodzaj zaburzenia rozwoju intelektualnego, dziedziczony autosomalnie dominująco.

82.5 Zaburzenia rozwoju intelektualnego, autosomalne dominujące 21; MRD21 (OMIM 615502)

Gen CTCF (OMIM 604167) na chromosomie 16q22; AD

Rodzaj zaburzenia rozwoju intelektualnego, dziedziczony autosomalnie dominująco.

82.6 Zaburzenia rozwoju intelektualnego, autosomalne dominujące 23; MRD23 (OMIM 615761)

Gen SETD5 (OMIM 615743) na chromosomie 3p25; AD

Rodzaj zaburzenia rozwoju intelektualnego, dziedziczony autosomalnie dominująco.

82.7 Zaburzenia rozwoju intelektualnego, autosomalne dominujące 29; MRD29 (OMIM 616078)

Gen SETBP1 (OMIM 611060) na chromosomie 18q12; AD

Rodzaj zaburzenia rozwoju intelektualnego, dziedziczony autosomalnie dominująco.

82.8 Zaburzenie rozwoju intelektualnego, autosomalne dominujące 41; MRD41 (OMIM 616944)

Gen TBL1XR1 (OMIM 608628) na chromosomie 3q26; AD

Rodzaj zaburzenia rozwoju intelektualnego, dziedziczony autosomalnie dominująco.

83. Zespół Houge-Janssensa; HJS

Zespół Houge-Janssensa (HJS) charakteryzuje się globalnym opóźnieniem rozwojowym, hipotonią, zmiennym upośledzeniem rozwoju intelektualnego, słabą mową i dysmorficznymi rysami twarzy. Dodatkowe bardziej zmienne cechy mogą obejmować makrocefalię i drgawki.

83.1 Zespół Houge-Janssensa 1 / Zaburzenie rozwoju intelektualnego, autosomalne dominujące 35; HJS1/MRD35 (OMIM 616355)

Gen PPP2R5D (OMIM 601646) na chromosomie 6p21; AD

Postać zespołu Houge-Janssensa.

83.2 Zespół Houge-Janssensa 2 / Zaburzenie rozwoju intelektualnego, autosomalny dominujący 36; HJS2/MRD36 (OMIM 616362)

Gen PPP2R1A (OMIM 605983) na chromosomie 19q13; AD

Postać zespołu Houge-Janssensa.

84. Zespół Jacksona-Weissa; JWS (OMIM 123150)

Gen FGFR2 (OMIM 176943) na chromosomie 10q26 / gen FGFR1 (OMIM 136350) na chromosomie 8p11; OGŁOSZENIE

Zespół Jacksona-Weissa (JWS) to autosomalne dominujące schorzenie polegające na kraniosynostozie charakteryzującej się przedwczesnym zrośnięciem się szwów czaszkowych oraz anomaliami radiograficznymi stóp.

85. Zespół Kabuki 1; KABUK1 (OMIM 147920)

Gen KMT2D (OMIM 602113) na chromosomie 12q13; AD

Zespół Kabukiego to wrodzony zespół upośledzenia umysłowego z dodatkowymi objawami, w tym karłowatością postnatalną, specyficzną budową twarzy charakteryzującą się długimi szparami powiekowymi z wywinięciem bocznej jednej trzeciej dolnej powieki (przypominającym makijaż aktorów Kabuki, tradycyjnej japońskiej formy teatralnej), szerokim i zagłębionym czubkiem nosa, dużymi, wystającymi płatkami uszu, rozszczepem lub wysokim łukiem podniebienia, skoliozą, krótkim piątym palcem, przetrwałymi opuszkami palców, nieprawidłowościami radiograficznymi kręgów, dłoni i stawów biodrowych, a także nawracającym zapaleniem ucha środkowego w okresie niemowlęcym.

86. Zespół KBG; KBGS (OMIM 148050)

Gen ANKRD11 (OMIM 611192) na chromosomie 16q24; AD

Zespół KBG (KBGS) charakteryzuje się makrodoncją górnych siekaczy centralnych, charakterystycznymi objawami twarzoczaszki, niskim wzrostem, anomaliami szkieletowymi i zaburzeniami neurologicznymi, które obejmują globalne opóźnienie rozwoju, drgawki i niepełnosprawność intelektualną.

87. Zespół Kleefstry 1; KLEFS1 (OMIM 610253)

Gen EHMT1 (OMIM 607001) na chromosomie 9q34; AD

Kleefstry 1 charakteryzuje się ciężkim upośledzeniem umysłowym, hipotonią, brachycefalią (mikrocefalią), napadami padaczkowymi, płaską twarzą z hiperteloryzmem, zrośnięciem brwi, przodopochyleniem nozdrzy, wywiniętą dolną wargą, karpiowatym pyskiem z makroglosją oraz wadami serca.

88. Zespół Koolena-De Vriesa; KDVS (OMIM 610443)

Gen KANSL1 (OMIM 612452) na chromosomie 17q21; AD

Zespół Koolena-De Vriesa (KDVS) charakteryzuje się umiarkowanym do ciężkiego upośledzeniem rozwoju intelektualnego, hipotonią, przyjaznym usposobieniem i bardzo charakterystycznymi cechami twarzy, w tym wysokim, szerokim czołem, długą twarzą, skośnymi szparami powiekowymi, fałdami nakątnymi, rurkowatym nosem z bulwiastym czubkiem nosa i dużymi uszami. Bardziej zmienne cechy obejmują anomalie serca lub układu moczowo-płciowego oraz drgawki.

89. Zespół Larsena; LRS (OMIM 150250)

Gen FLNB (OMIM 603381) na chromosomie 3p14; AD

Zespół Larsena to osteochondrodysplazja charakteryzująca się zwichnięciami dużych stawów i charakterystycznymi nieprawidłowościami czaszkowo-twarzowymi. Główne cechy tego schorzenia to zwichnięcia stawów biodrowych, kolanowych i łokciowych, z deformacjami stopy końsko-szpotawej lub końsko-koślawej. Obecne są również palce w kształcie łopatki, najbardziej widoczne w kciuku. Anomalie czaszkowo-twarzowe obejmują hiperteloryzm, wystające czoło, obniżony grzbiet nosa i spłaszczoną środkową część twarzy. Rozszczep podniebienia i niski wzrost są często towarzyszącymi cechami. Anomalie kręgosłupa obejmują skoliozę i kifozę szyjną. Utrata słuchu jest dobrze znanym powikłaniem.

90. Zespół LEOPARDA 3; LPRD3 (OMIM 613707)

Gen BRAF (OMIM 164757) na chromosomie 7q34; AD

Zespół LEOPARD charakteryzuje się występowaniem licznych piegów, nieprawidłowościami przewodzenia elektrokardiograficznego, hiperteloryzmem, zwężeniem tętnicy płucnej, anomaliami narządów płciowych, opóźnieniem wzrostu oraz odbiorczą utratą słuchu.

91. Leukodystrofia, hipomielinizująca, 6; HLD6 (OMIM 612438)

Gen TUBB4A (OMIM 602662) na chromosomie 19p13; AD

hipomielinizacyjna -6, znana również jako leukodystrofia hipomielinizacyjna z zanikiem jąder podstawy i móżdżku, jest chorobą neurologiczną charakteryzującą się wystąpieniem w niemowlęctwie lub wczesnym dzieciństwie opóźnionego rozwoju motorycznego i niestabilności chodu, a następnie pozapiramidowymi zaburzeniami ruchu, takimi jak dystonia, choreoatetoza, sztywność, opistotonus i kryzysy okulogyric, postępująca spastyczna tetraplegia, ataksja i, rzadziej, drgawki. Większość pacjentów ma pogorszenie funkcji poznawczych i opóźnienie mowy, ale niektórzy mogą funkcjonować normalnie. MRI mózgu pokazuje połączenie hipomielinizacji, zaniku móżdżku i zaniku lub zaniku skorupy.

92. Lissencephalia 3; LIS3 (OMIM 611603)

Gen TUBA1A (OMIM 602529) na chromosomie 12q13; AD

Lissencephaly (LIS) charakteryzuje się gładką lub prawie gładką powierzchnią mózgu i niedoborem rozwoju zakrętów i bruzd, obejmując spektrum wad rozwojowych powierzchni mózgu od całkowitej agyrii do heterotopii pasm podkorowych (SBH). Klasyczna lissencephaly jest związana z nieprawidłowo grubą korą, zmniejszoną lub nieprawidłową laminacją i rozproszoną heterotopią neuronalną. SBH składa się z obwodowych pasm neuronów heterotopowych zlokalizowanych tuż pod korą i oddzielonych od niej cienkim pasmem istoty białej. SBH stanowi mniej poważny koniec spektrum wad rozwojowych lissencephaly.

93. Zespół Loeysa -Dietza; LDS

Zespół Loeysa -Dietza (LDS) to autosomalny dominujący zespół tętniaka aorty z rozległym zajęciem układowym. Zaburzenie charakteryzuje się triadą krętości tętnic i tętniaków, hiperteloryzmu oraz rozszczepu języczka lub podniebienia. U niektórych pacjentów występuje zajęcie twarzoczaszki obejmujące rozszczep podniebienia, kraniosynostozę lub hiperteloryzm. Może być również obecny rozszczep języczka. Historia naturalna charakteryzuje się agresywnymi tętniakami tętnic i wysokim wskaźnikiem powikłań związanych z ciążą.

93.1 Zespół Loeysa -Dietza 1; LDS1 (OMIM 609192)

Gen TGFBR1 (OMIM 190181) na chromosomie 9q22; AD

Jedna z form zespołu Loeysa -Dietza.

93.2 Zespół Loeysa -Dietza 2; LDS2 (OMIM 610168)

Gen TGFBR2 (190182) na chromosomie 3p24; AD

Jedna z form zespołu Loeysa -Dietza.

93.3 Zespół Loeysa -Dietza 3; LDS3 (OMIM 613795)

Gen SMAD3 (OMIM 603109) na chromosomie 15q; AD

Jedna z form zespołu Loeysa -Dietza.

93.4 Zespół Loeysa -Dietza 4; LDS4 (OMIM 614816)

Gen TGFB2 (OMIM 190220) na chromosomie 1q41; AD

Jedna z form zespołu Loeysa -Dietza.

94. Zespół Luscana-Lumisha; LLS (OMIM 616831)

Gen SETD2 (OMIM 612778) na chromosomie 3p21; AD

Luscana-Lumisha (LLS) charakteryzuje się makrocefalią, niepełnosprawnością intelektualną, opóźnieniem mowy, niską towarzyskością i problemami behawioralnymi. Bardziej zmienne cechy obejmują poporodowy przerost, otyłość, zaawansowane kostnienie nadgarstka, opóźnienie rozwoju i drgawki.

95. Dysostoza żuchwowo-twarzowa typu Guion-Almeida; MFDGA (OMIM 610536)

Gen EFTUD2 (OMIM 603892) na chromosomie 17q21; OGŁOSZENIE

Dysostoza żuchwowo-twarzowa z mikrocefalią to rzadki zespół obejmujący postępującą mikrocefalię, hipoplazję środkowej części twarzy i jarzmową, mikrognatię, mikrocję, dysplastyczne uszy, przeduszne narośla skórne, znaczne opóźnienie rozwoju i opóźnienie mowy. U wielu pacjentów występują poważne następstwa, w tym atrezja nozdrzy tylnych, która prowadzi do trudności w oddychaniu, przewodzeniowej utraty słuchu i rozszczepu podniebienia.

96. Zespół Marfana; MFS (OMIM 154700)

Gen FBN1 (OMIM 134797) na chromosomie 15q21; AD

Zespół Marfana to dziedziczne zaburzenie tkanki łącznej włóknistej, które wykazuje uderzający plejotropizm i zmienność kliniczną. Główne cechy występują w 3 układach: szkieletowym, ocznym i sercowo-naczyniowym.

97. Zespół Marshalla-Smitha; MRSHSS (OMIM 602535)

gen NFIX (OMIM 164005) na chromosomie 19p13; AD

Zespół Marshalla-Smitha (MRSHSS) to zespół wad rozwojowych charakteryzujący się przyspieszonym dojrzewaniem szkieletu, względnym zahamowaniem wzrostu, trudnościami z oddychaniem, upośledzeniem umysłowym i nietypową budową twarzy, obejmującą wydatne czoło, płytkie oczodoły, niebieskie twardówki, obniżony grzbiet nosa i mikrognację.

98. Zespół megalencephalii -polimikrogyrii-polidaktylii-wodogłowia; MPPH

Zaburzenie to obejmuje megalencephalię, wodogłowie i polimikrogyrię; może być również widoczna polidaktylia. Istnieje znaczne podobieństwo fenotypowe między tym zaburzeniem a zespołem megalencephalii i malformacji naczyń włosowatych (MCAP).

98.1 Zespół megalencephalii -polimikrogyrii-polidaktylii-wodogłowia 1; MPPH1 (OMIM 603387)

Gen PIK3R2 (OMIM 603157) na chromosomie 19p13; AD

Forma zespołu megalencephalii -polimikrogyrii-polidaktylii-wodogłowia.

98.2 Zespół megalencephalii -polimikrogyrii-polidaktylii-wodogłowia 2; MPPH2 (OMIM 615937)

gen AKT3 (OMIM 611223) na chromosomie 1q43-q44; AD

Forma zespołu megalencephalii -polimikrogyrii-polidaktylii-wodogłowia.

99. Zespół Menke -Hennekama; MKHK

Menkego- Hennekama -1 (MKHK1) to wrodzone zaburzenie charakteryzujące się zmiennym upośledzeniem rozwoju intelektualnego i dysmorfią twarzy. Często występują również trudności w karmieniu, zachowania autystyczne, nawracające infekcje górnych dróg oddechowych, upośledzenie słuchu, niski wzrost i małogłowie.

99.1 Zespół Menke- Hennekama 1; MKHK1 (OMIM 618332)

Gen CREBBP (OMIM 600140) na chromosomie 16p13; AD

Postać zespołu Menke- Hennekama.

99.2 Zespół Menke- Hennekama 2; MKHK2 (OMIM 618333)

Gen EP300 (OMIM 602700) na chromosomie 22q13; AD

Postać zespołu Menke- Hennekama.

100. Dysplazja metafizyczna z hipoplazją szczęki z brachydaktylią lub bez; MDMHB (OMIM 156510)

gen RUNX2 (OMIM 600211) na chromosomie 6p21; AD

Dysplazja przynasadowa i hipoplazja szczęki z brachydaktylią lub bez (MDMHB) jest autosomalną dominującą dysplazją kości charakteryzującą się rozszerzeniem przynasadowym kości długich, powiększeniem przyśrodkowych połówek obojczyków, hipoplazją szczęki, zmienną brachydaktylią i dystrofią zębów.

101. Zespół Mowata-Wilsona; MOWS (OMIM 235730)

Gen ZEB2 (OMIM 605802) na chromosomie 2q22; AD

Zespół Mowata-Wilsona (MOWS) to autosomalne dominujące złożone zaburzenie rozwojowe. U osób z mutacjami typu null występują zaburzenia rozwoju intelektualnego, opóźniony rozwój motoryczny, padaczka oraz szerokie spektrum klinicznie niejednorodnych objawów wskazujących na neurokrystopatie na poziomie głowy, serca i nerwu błędnego.

102. Zespół Muenkego; MNKES (OMIM 602849)

Gen FGFR3 (OMIM 134934) na chromosomie 4p16; AD

Muenkego to autosomalne dominujące zaburzenie charakteryzujące się jedno- lub dwukoronową synostozą, makrocefalią, hipoplazją środkowej części twarzy i opóźnieniem rozwojowym. Inne bardziej zmienne cechy obejmują naparstkowate środkowe paliczki, brachydaktylię, zrost nadgarstka/stępu i głuchotę. Fenotyp jest zmienny i może wahać się od braku wykrywalnych objawów klinicznych do złożonych ustaleń.

103. Dystrofia mięśniowa, wrodzona (OMIM 613205)

LMNA (OMIM 150330) na chromosomie 1q22; AD

Dystrofia mięśniowa, wrodzona jest formą wrodzonej dystrofii mięśniowej. U pacjentów występuje przy urodzeniu lub w ciągu pierwszych kilku miesięcy życia hipotonia, osłabienie mięśni i często przykurcze stawów.

104. Zespół Myhre’a; MYHRS (OMIM 139210)

Gen SMAD4 (OMIM 600993) na chromosomie 18q21; AD

Zespół Myhrego (MYHRS) to rzadkie schorzenie charakteryzujące się upośledzonym rozwojem intelektualnym, dysmorficznymi rysami twarzy, w tym małogłowiem, hipoplazją środkowej części twarzy, prognatyzmem i blefarofimozą, typowymi anomaliami szkieletowymi, w tym niskim wzrostem, kwadratową budową ciała, szerokimi żebrami, hipoplazją kości biodrowych, brachydaktylią, spłaszczonymi kręgami i pogrubioną czaszką, a także wadami układu sercowo-naczyniowego z wyraźną odpowiedzią fibroproliferacyjną na interwencję chirurgiczną.

105. Zespół NESCAV; NESCAV (OMIM 614255)

Gen KIF1A (OMIM 601255) na chromosomie 2q37; AD

Zespół NESCAV (NESCAVS) to choroba neurodegeneracyjna charakteryzująca się wystąpieniem objawów w okresie niemowlęcym lub wczesnym dzieciństwie. Osoby dotknięte chorobą wykazują globalne opóźnienie rozwojowe z opóźnionym chodzeniem lub trudnościami w chodzeniu z powodu postępującej spastyczności, która dotyczy głównie kończyn dolnych i często prowadzi do utraty samodzielnego chodzenia. Występuje zmienne upośledzenie rozwoju intelektualnego, opóźnienie mowy oraz zaburzenia uczenia się i/lub nieprawidłowości behawioralne. Dodatkowe objawy mogą obejmować upośledzenie widzenia korowego, często związane z zanikiem nerwu wzrokowego, neuropatią obwodową aksonów, drgawkami, dysautonomią, ataksją i dystonią. Badania obrazowe mózgu często wykazują postępujący zanik móżdżku i cienkie ciało modzelowate. Niektórzy pacjenci mogą wykazywać regresję rozwojową, szczególnie w zakresie umiejętności motorycznych.

106. Neurodegeneracja z gromadzeniem się żelaza w mózgu 5; NBIA5 (OMIM 300894)

Gen WDR45 (OMIM 300526) na chromosomie Xp11; XLD

Neurodegeneracja z akumulacją żelaza w mózgu 5 (NBIA5), czasami określana jako „statyczna encefalopatia dzieciństwa z neurodegeneracją w wieku dorosłym (SENDA)” jest sprzężonym z chromosomem X zaburzeniem neurodegeneracyjnym charakteryzującym się globalnym opóźnieniem rozwojowym we wczesnym dzieciństwie, które jest zasadniczo statyczne, z powolnymi postępami motorycznymi i poznawczymi do okresu dojrzewania lub wczesnej dorosłości. W młodym wieku dorosłym u osób dotkniętych chorobą rozwija się postępująca dystonia, parkinsonizm, objawy pozapiramidowe i otępienie skutkujące ciężką niepełnosprawnością. MRI mózgu pokazuje akumulację żelaza w gałce bladej i istocie czarnej. Charakterystycznym objawem jest hiperintensywność w obrazie T1 otaczająca centralny pas hipointensywności w istocie czarnej. Obserwuje się również zanik mózgu i móżdżku.

107. Zaburzenia neurorozwojowe z hipotonią, stereotypowymi ruchami rąk i zaburzeniami mowy; NEDHSIL (OMIM 613443)

Gen MEF2C (OMIM 600662) na chromosomie 5q14.3; AD

Zaburzenia neurorozwojowe z hipotonią, stereotypowymi ruchami rąk i upośledzoną mową (NEDHSIL) charakteryzują się globalnym opóźnieniem rozwojowym z hipotonią, słabym rozwojem motorycznym z ograniczonym chodzeniem, upośledzonym rozwojem intelektualnym ze słabą lub nieobecną mową i nieprawidłowościami behawioralnymi. Prawie wszystkie dotknięte osoby wykazują powtarzające się stereotypowe ruchy rąk, które można sklasyfikować jako hiperkinetyczne i przypominające te występujące w zespole Retta. U około 80% pacjentów rozwijają się różne rodzaje napadów padaczkowych, które mogą być oporne na leczenie. Dodatkowe cechy mogą obejmować dysmorficzne rysy twarzy, w szczególności dysplastyczne uszy, słaby kontakt wzrokowy, epizodyczną hiperwentylację, skłonność do infekcji i nieprawidłowości w obrazowaniu mózgu, takie jak powiększone komory, cienkie ciało modzelowate i opóźniona mielinizacja.

108. Zaburzenia neurorozwojowe z ruchami mimowolnymi; NEDIM (OMIM 617493)

Gen GNAO1 (OMIM 139311) na chromosomie 16q13; AD

NEDIM to zaburzenie neurorozwojowe i neurodegeneracyjne charakteryzujące się opóźnionym rozwojem psychomotorycznym i niemowlęcym lub dziecięcym początkiem mimowolnych ruchów hiperkinetycznych, w tym pląsawicy i atetozy. Nieprawidłowe ruchy mogą być poważne, czasami powodując niemożność siedzenia, chodzenia, mówienia lub jedzenia. Ruchy hiperkinetyczne mogą być nasilone przez określone czynniki wyzwalające, takie jak stres, choroba lub wysoka temperatura. Niektórzy pacjenci mają nieprawidłowości mózgu, takie jak zanik mózgu lub cienkie ciało modzelowate, a u niektórych pacjentów mogą wystąpić drgawki.

109. Zaburzenia neurorozwojowe z niewydolnością oddechową noworodka, hipotonią i trudnościami w karmieniu; NEDRIHF (OMIM 616158)

Gen PURA (OMIM 600473) na chromosomie 5q31; AD

Zaburzenia neurorozwojowe z niewydolnością oddechową noworodka, hipotonią i trudnościami w karmieniu (NEDRIHF) charakteryzują się ciężką hipotonią urodzeniową związaną z trudnościami w oddychaniu, w tym bezdechem i hipowentylacją, oraz trudnościami w karmieniu. Wiele niemowląt wymaga wspomagania wentylacji lub sond do karmienia. Dotknięci chorobą pacjenci mają globalne opóźnienie rozwojowe, często nigdy nie osiągając chodzenia ani mowy, chociaż nasilenie może być zmienne. Dodatkowe typowe cechy mogą obejmować drgawki, przesadny odruch zaskoczenia, nieprawidłowe ruchy i dysmorficzne rysy twarzy. Badania obrazowe mózgu często pokazują hipomielinizację i zanik miąższu. Podgrupa pacjentów może mieć cechy układowe, takie jak wady serca, skolioza, anomalie endokrynologiczne, zaparcia lub wnętrostwo.

110. Zaburzenia neurorozwojowe z anomaliami mózgu, oka lub serca lub bez nich; NEDBEH (OMIM 616975)

gen RERE (OMIM 605226) na chromosomie 1p36; AD

Zaburzenia neurorozwojowe z anomaliami mózgu, oka lub serca lub bez nich to zespół dziedziczony autosomalnie dominująco, charakteryzujący się wystąpieniem w niemowlęctwie opóźnienia rozwojowego, niepełnosprawności intelektualnej i zaburzeń zachowania, takich jak zaburzenia ze spektrum autyzmu. Około połowa pacjentów ma dodatkowe nieprawidłowości, najczęściej obejmujące oko, serce i układ moczowo-płciowy.

111. Zaburzenia neurorozwojowe z ruchami hiperkinetycznymi i napadami padaczkowymi lub bez nich, dziedziczone autosomalnie dominująco; NDHMSD (OMIM 614254)

gen GRIN1 (OMIM 138249) na chromosomie 9q34; AD

NDHMSD to poważne zaburzenie neurorozwojowe charakteryzujące się głębokim opóźnieniem rozwojowym, ciężką niepełnosprawnością intelektualną z brakiem mowy, hipotonią mięśniową i hiperkinetycznym zaburzeniem ruchu. Dodatkowe cechy mogą obejmować ślepotę korową, uogólniony zanik mózgu i drgawki.

112. Zaburzenia neurorozwojowe z porażeniem spastycznym i wadami wzroku; NEDSDV (OMIM 615075)

Gen CTNNB1 (OMIM 116806) na chromosomie 3p22; AD

Neurodevelopmental disorder with spastic diplegia and visual defects (NEDSDV) charakteryzuje się globalnym opóźnieniem rozwojowym, upośledzonym rozwojem intelektualnym, hipotonią osiową i dysmorficznymi cechami czaszkowo-twarzowymi z małogłowiem. Wielu pacjentów ma nieprawidłowości wzrokowe, od zeza po zanik nerwu wzrokowego i nieprawidłowości siatkówki. U osób dotkniętych chorobą rozwija się również spastyczność, szczególnie kończyn dolnych, i mogą występować nieprawidłowości behawioralne.

113. Neurofibromatoza typu 1; NF1 (OMIM 162200)

NF1 (OMIM 613113) na chromosomie 17q11; AD

Neurofibromatoza typu I (NF1) jest autosomalnym dominującym schorzeniem charakteryzującym się plamami cafe-au-lait, guzkami Lischa i włókniakowatymi guzami skóry. Osoby z tym schorzeniem mają zwiększoną podatność na rozwój łagodnych i złośliwych guzów. NF1 jest czasami określana jako „obwodowa neurofibromatoza”.

114. Neurofibromatoza typu 2 / Schwannomatoza przedsionkowa; NF2/SWNV (OMIM 101000)

Gen NF2 (OMIM 607379) na chromosomie 22q12; AD

Schwannomatoza przedsionkowa (SWNV), znana również jako nerwiakowłókniakowatość typu II (NF2), to autosomalny dominujący zespół mnogiej neoplazji charakteryzujący się rozwojem wielu łagodnych guzów osłonek nerwowych, zwanych schwannoma, szczególnie atakujących nerw przedsionkowy (zwykle obustronnie), ale obejmujących również nerwy czaszkowe, rdzeniowe i obwodowe/skórne. Oponiak jest powszechny i dotyczy do 80% dotkniętych nim osób. Wyściółczaki występują u 20 do 35% dotkniętych nim osób. Obserwuje się również objawy oczne, w tym zaćmę, hamartomy siatkówki i błony nadsiatkówkowe.

115. Zespół Nicolaidesa- Baraitsera; NCBRS (OMIM 601358)

Gen SMARCA2 (OMIM 600014) na chromosomie 9p24; AD

Nicolaidesa – Baraitsera (NCBRS) charakteryzuje się poważnym upośledzeniem rozwoju intelektualnego, wczesnymi napadami padaczkowymi, niskim wzrostem, dysmorficznymi rysami twarzy i rzadkim owłosieniem.

116. Zespół Noonana; NS

Zespół Noonana (NS) to autosomalne dominujące zaburzenie charakteryzujące się niskim wzrostem, dysmorfią twarzy i szerokim spektrum wrodzonych wad serca. Charakterystyczne cechy twarzy obejmują szerokie czoło, hiperteloryzm, skośne szpary powiekowe, wysoko wysklepione podniebienie i nisko osadzone, obrócone do tyłu uszy. Zajęcie serca występuje u 90% pacjentów. Zwężenie zastawki płucnej i kardiomiopatia przerostowa to najczęstsze postacie choroby serca, ale obserwuje się również wiele innych zmian. Dodatkowe stosunkowo częste cechy obejmują liczne wady szkieletu (deformacje klatki piersiowej i kręgosłupa), płetwiastą szyję, upośledzenie umysłowe, wnętrostwo i skazę krwotoczną.

116.1 Zespół Noonana 1; NS1 (OMIM 163950)

Gen PTPN11 (OMIM 176876) na chromosomie 12q24; AD

Jedna z form zespołu Noonana.

116.2 Zespół Noonana 3; NS3 (OMIM 609942)

Gen KRAS (OMIM 190070) na chromosomie 12p12; AD

Jedna z form zespołu Noonana.

116.3 Zespół Noonana 4; NS4 (OMIM 610733)

Gen SOS1 (OMIM 182530) na chromosomie 2p22; AD

Jedna z form zespołu Noonana.

116.4 Zespół Noonana 5; NS5 (OMIM 611553)

Gen RAF1 (OMIM 164760) na chromosomie 3p25; AD

Jedna z form zespołu Noonana.

116.5 Zespół Noonana 6; NS6 (OMIM 613224)

Gen NRAS (OMIM 164790) na chromosomie 1p13; AD

Jedna z form zespołu Noonana.

116.6 Zespół Noonana 7; NS7 (OMIM 613706)

Gen BRAF (OMIM 164757) na chromosomie 7q34; AD

Jedna z form zespołu Noonana.

116.7 Zespół Noonana 8; NS8 (OMIM 615355)

gen RIT1 (OMIM 609591) na chromosomie 1q22; AD

Jedna z form zespołu Noonana.

116.8 Zespół Noonana 9; NS9 (OMIM 616559)

Gen SOS2 (OMIM 601247) na chromosomie 14q21; AD

Jedna z form zespołu Noonana.

116.9 Zespół Noonana 10; NS10 (OMIM 616564)

Gen LZTR1 (OMIM 600574) na chromosomie 22q11; AD

Jedna z form zespołu Noonana.

117. Zespół Noonana z młodzieńczą białaczką mielomonocytową lub bez niej; NSLL (OMIM 613563)

Gen CBL (OMIM 165360) na chromosomie 11q23; AD

Zespół podobny do zespołu Noonana to zaburzenie rozwojowe przypominające zespół Noonana, charakteryzujące się dysmorfią twarzy, szerokim spektrum chorób serca, zahamowanym wzrostem, zmiennymi deficytami poznawczymi oraz anomaliami ektodermalnymi i mięśniowo-szkieletowymi. Występuje rozległa heterogeniczność fenotypowa i zmienna ekspresja. Pacjenci z heterozygotycznymi mutacjami CBL w linii zarodkowej mają zwiększone ryzyko wystąpienia niektórych nowotworów złośliwych, szczególnie młodzieńczej białaczki mielomonocytowej.

118. Zespół Noonana z luźnymi włosami anagenu 1; NSLH1 (OMIM 607721)

Gen SHOC2 (OMIM 602775) na chromosomie 10q25; AD

Zespół Noonana z luźnymi włosami anagenu charakteryzuje się cechami twarzy podobnymi do tych obserwowanych w zespole Noonana, w tym hiperteloryzmem, opadaniem powiek, skośnoopadającymi szparami powiekowymi, nisko osadzonymi, kątowo ustawionymi tylno uszami i nadmiernie złożonymi małżowinami uszu. Ponadto pacjenci wykazują niski wzrost, często z niedoborem hormonu wzrostu; deficyty poznawcze; względną makrocefalię; mały tylny dół powieki powodujący malformację Chiari I; głos hipernosowy; wady serca, zwłaszcza dysplazję zastawki mitralnej i wady przegrody; oraz nieprawidłowości ektodermalne, w których najbardziej charakterystyczną cechą jest anomalia włosów, w tym łatwe do wyrywania, rzadkie, cienkie, wolno rosnące włosy.

119. Zespół GBBB Opitza, typ II / zespół hiperteloryzmu Teebiego 1; TBHS1 (OMIM 145420)

Gen SPECC1L (OMIM 614140) na chromosomie 22q11; AD

Teebiego -1 (TBHS1) to autosomalne dominujące zaburzenie charakteryzujące się hiperteloryzmem z skośnymi szparami powiekowymi, wydatnym czołem, szerokim i obniżonym grzbietem nosa z krótkim nosem, grubymi brwiami i wdowim szczytem. Dodatkowe cechy obejmują małe, szerokie dłonie z łagodnymi błonami międzypalcowymi i moszną szalową. Zgłaszano również wady rozwojowe pępka, wady serca, zęby wrodzone, rozszczep wargi/podniebienia, wrodzoną przepuklinę przeponową i wady rozwojowe ośrodkowego układu nerwowego (komory mózgowe, nieprawidłowe ciało modzelowate). Rozwój jest zazwyczaj prawidłowy, chociaż zgłaszano niektórych pacjentów z opóźnieniami rozwojowymi.

120. Wrodzona łamliwość kości (OI)

Osteogenesis imperfecta (OI) to choroba tkanki łącznej charakteryzująca się kruchością kości i niską masą kostną. Ze względu na znaczną zmienność fenotypową Sillence i in. (1979) opracowali klasyfikację podtypów OI na podstawie cech klinicznych i ciężkości choroby: OI typu I z niebieskimi twardówkami; okołoporodowe śmiertelne OI typu II, znane również jako wrodzone OI; OI typu III, stopniowo deformująca się postać z prawidłowymi twardówkami; i OI typu IV z prawidłowymi twardówkami.

120.1 Osteogenesis imperfecta, typ I; OI1 (OMIM 166200)

Gen COL1A1 (OMIM 120150) na chromosomie 17q21; AD

Jedna z form wrodzonej łamliwości kości.

120.2 Osteogenesis imperfecta, typ II; OI2 (OMIM 166210)

Gen COL1A1 (OMIM 120150) na chromosomie 17q21 lub gen COL1A2 (120160) na chromosomie 17q21; AD

Jedna z form wrodzonej łamliwości kości.

120.3 Osteogenesis imperfecta, typ III; OI3 (OMIM 259420)

Gen COL1A1 (OMIM 120150) na chromosomie 17q21 lub gen COL1A2 (120160) na chromosomie 17q21; AD

Jedna z form wrodzonej łamliwości kości.

120.4 Osteogenesis imperfecta, typ IV; OI4 (OMIM 166220)

Gen COL1A1 (OMIM 120150) na chromosomie 17q21 lub gen COL1A2 (120160) na chromosomie 17q21; AD

Jedna z form wrodzonej łamliwości kości.

120.5 Osteogenesis imperfecta, typ V; O5 (OMIM 610967)

Gen IFITM5 (OMIM 614757) na chromosomie 11p15; AD

Jedna z form wrodzonej łamliwości kości.

121. Zespół Otopodniebienno-palcowy, typ II; OPD2 (OMIM 304120)

Gen FLNA (OMIM 300017) na chromosomie Xq28; XLD

otopalatodigital -2 jest 1 z 4 zespołów otopalatodigital spowodowanych mutacjami w genie FLNA. Zaburzenia, do których należą dysplazja czołowo-przynasadowa (FMD1), zespół otopalatodigital -1 (OPD1) i zespół Melnicka-Needlesa (MNS), stanowią spektrum fenotypowe. Na łagodnym końcu spektrum mężczyźni z OPD1 mają rozszczep podniebienia i łagodne anomalie szkieletowe z przewodzeniową głuchotą spowodowaną anomaliami kosteczek słuchowych. FMD charakteryzuje się uogólnioną dysplazją szkieletową, głuchotą i wadami układu moczowo-płciowego. Mężczyźni z OPD2 mają upośledzające anomalie szkieletowe oprócz różnych wad w tyłomózgowiu, sercu, jelitach i nerkach, które często prowadzą do śmierci okołoporodowej. Najcięższy fenotyp, MNS, charakteryzuje się dysplazją szkieletową u heterozygoty. U chorych płci męskiej stwierdza się poważne wady rozwojowe podobne do tych obserwowanych u osób z OPD2, prowadzące do śmiertelności prenatalnej lub śmierci w pierwszych kilku miesiącach życia.

122. Zespół przerostu i/lub wady mózgu

Gen PIK3CA (OMIM 171834) na chromosomie 3q26; AD

Zespół przerostu i/lub wady mózgu to zaburzenia związane z PIK3CA, w których występują różne objawy kliniczne, których głównymi cechami są wrodzony lub wczesnodziecięcy początek segmentowego/ogniskowego przerostu z dysplazją komórkową lub bez niej. Dominujące obszary przerostu obejmują mózg, kończyny, tułów i twarz, wszystkie zwykle w asymetrycznym rozkładzie. Uogólnionemu przerostowi mózgu może towarzyszyć wtórny przerost określonych struktur mózgu, powodujący ventriculomegalię, wyraźnie grube ciało modzelowate i ektopię migdałków móżdżku z zatłoczeniem tylnego dołu czaszki. Wady naczyniowe mogą obejmować wady naczyń włosowatych, żylnych, a rzadziej tętnicze lub mieszane. Wady limfatyczne mogą występować w różnych lokalizacjach i mogą powodować różne problemy kliniczne, w tym obrzęk, ból i sporadycznie miejscowe krwawienie wtórne do urazu. Nadmierny rozrost tłuszczakowy może wystąpić po tej samej lub przeciwnej stronie malformacji naczyniowej, jeśli jest obecna. Stopień niepełnosprawności intelektualnej wydaje się być głównie związany z obecnością i ciężkością napadów padaczkowych, dysplazją korową i wodogłowiem.

123. Otwory ścienne z dysplazją obojczykowo-czaszkową; PFMCCD (OMIM 168550)

Gen MSX2 (123101) na chromosomie 5q35; AD

Otwory ciemieniowe to symetryczne, owalne ubytki w kości ciemieniowej, położone po obu stronach szwu strzałkowego i oddzielone od siebie wąskim mostkiem kostnym. Rozmiar otworów zmniejsza się wraz z wiekiem i obserwuje się znaczną zmienność wewnątrzrodzinną. Główne cechy kliniczne dysplazji obojczykowo-czaszkowej obejmują stale otwarte szwy czaszki z wypukłą sklepieniem czaszki, hipoplazję lub aplazję obojczyków umożliwiającą nieprawidłową łatwość w ustawianiu ramion, szerokie spojenie łonowe, krótki środkowy paliczek piątego palca, anomalie zębowe i często deformacje kręgów.

124. Zespół Pfeiffera (OMIM 101600)

Gen FGFR1 (OMIM 136350) na chromosomie 8q11 lub w genie FGFR2 (OMIM 176943) na chromosomie 10q26; AD

Zespół Pfeiffera to autosomalny dominujący zespół kraniosynostozy z charakterystycznymi anomaliami dłoni i stóp. Zidentyfikowano trzy podtypy kliniczne, które mają ważne implikacje diagnostyczne i prognostyczne. Typ 1, klasyczny zespół, jest zgodny z życiem i składa się z kraniosynostozy, niedoboru środkowej części twarzy, szerokich kciuków, szerokich palców u stóp, brachydaktylii i zmiennej syndaktylii. Typ 2 składa się z czaszki koniczyny z dłońmi i stopami Pfeiffera, wraz z ankylozą łokci. Typ 3 jest podobny do typu 2, ale bez czaszki koniczyny. Wytrzeszcz oczu jest poważny, a przednia podstawa czaszki jest wyraźnie krótka. Różne wady rozwojowe narządów wewnętrznych zostały znalezione w związku z typem 3. Wczesny zgon jest charakterystyczny dla typów 2 i 3.

125. Zespół Phelana-McDermida; PHMDS (OMIM 606232)

Gen SHANK3 (OMIM 606230) na chromosomie 22q13; AD

Zespół Phelana-McDermida (PHMDS) to zaburzenie rozwojowe o zróżnicowanych cechach. Do typowych cech należą hipotonia noworodkowa, globalne opóźnienie rozwoju, wzrost normalny do przyspieszonego, brak mowy do poważnie opóźnionej mowy, zachowanie autystyczne i drobne cechy dysmorficzne.

126. Zespół Pierponta; PRPTS (OMIM 602342)

Gen TBL1XR1 (OMIM 608628) na chromosomie 3q26; AD

Zespół Pierponta (PRPTS) to zespół wielorakich wrodzonych anomalii związany z niepełnosprawnością intelektualną. Główne cechy to charakterystyczne cechy twarzy, zwłaszcza podczas uśmiechania się, poduszeczki tłuszczowe podeszwowe i inne anomalie kończyn.

127. Zespół Pitta-Hopkinsa; PTHS (OMIM 610954)

Gen TCF4 (OMIM 602272) na chromosomie 18q21; AD

Zespół Pitta-Hopkinsa charakteryzuje się upośledzeniem umysłowym, szerokimi ustami i charakterystycznymi rysami twarzy, a także okresową hiperwentylacją, po której następuje bezdech.

128. Płaskopochodna dysplazja szkieletowa typu Torrance’a; PLSDT (OMIM 151210)

Gen COL2A1 (OMIM 120140) na chromosomie 12q13; AD

Typ Torrance’a platyspondyliczno- śmiertelnej dysplazji szkieletowej (PLSDT) jest autosomalnym dominującym schorzeniem charakteryzującym się zmienną platyspondylią, krótkimi żebrami z przednim zagłębieniem, hipoplazją dolnych kości biodrowych z szerokimi kośćmi kulszowymi i łonowymi oraz skróceniem kości rurkowych z rozwartymi i zagłębionymi przynasadami. Histologia płytki wzrostu zwykle wykazuje ogniskową hiperkomórkowość z nieznacznie powiększonymi chondrocytami w spoczynkowej chrząstce i stosunkowo dobrze zachowanym formowaniem kolumnowym i kostnieniem w połączeniu chrzęstno-stawowym. Chociaż ogólnie śmiertelne w okresie okołoporodowym, zgłaszano dłuższe przeżycie.

129. Porencefalia 1 / Choroba małych naczyń mózgu z anomaliami ocznymi lub bez nich; BSVD1 (OMIM 175780)

Gen COL4A1 (OMIM 120130) na chromosomie 13q34; AD

Choroba małych naczyń mózgowych typu 1 (porencefalia 1) jest autosomalnym dominującym schorzeniem o zróżnicowanych objawach wynikających z przerwania błon podstawnych naczyń, szczególnie w naczyniach mózgowych. Zwiększona kruchość tych naczyń sprawia, że są one podatne na krwotok, już w łonie matki lub w wyniku urazu okołoporodowego, chociaż ryzyko utrzymuje się przez całe życie, a niektórzy pacjenci mogą zgłaszać się w wieku dorosłym. Ta predyspozycja genetyczna może wykraczać poza udar krwotoczny, obejmując wady naczyniowe siatkówki i nerek. Cechy kliniczne odzwierciedlają zatem lokalizację i ciężkość wady naczyniowej, w tym upośledzony rozwój lub funkcję neurologiczną, porażenie połowicze, drgawki i zmienne anomalie oczne. Zaburzone naczynia prowadzą do zwyrodnienia mózgu, a obrazowanie mózgu zwykle pokazuje „porencefalię”, odkładanie się hemosyderyny, zwapnienia, zawały lakunarne, powiększone komory i leukoencefalopatię. U niektórych pacjentów w badaniach obrazowych mózgu może wystąpić schizencefalia, co również może być wynikiem procesów encefaloklastycznych, takich jak uszkodzenie naczyń.

130. Zespół pierwiosnka; PODKŁADKI (OMIM 259050)

Gen ZBTB20 (OMIM 606025) na chromosomie 3q13; AD

Zespół Primrose’a (PRIMS) charakteryzuje się rozpoznawalnymi cechami twarzy, makrocefalią, upośledzeniem umysłowym, powiększonymi i zwapniałymi uszami zewnętrznymi, rzadkim owłosieniem ciała oraz zanikiem mięśni dystalnych.

131. Pseudoachondroplazja; PSACH (OMIM 177170)

Gen COMP (OMIM 600310) na chromosomie 19p13; AD

Pseudoachondroplazja (PSACH) to autosomalna dominująca osteochondrodysplazja charakteryzująca się nieproporcjonalnie niskim wzrostem, deformacją kończyn dolnych, brachydaktylią, luźnymi stawami i wiotkością więzadeł. Anomalie kręgów, występujące w dzieciństwie, zwykle ustępują z wiekiem, ale choroba zwyrodnieniowa stawów jest postępująca i ciężka.

132. Zespół Retta; RTT (OMIM 312750)

MECP2 (OMIM 300005) na chromosomie Xq28; AD

Zespół Retta to zaburzenie neurorozwojowe, które występuje niemal wyłącznie u dziewczynek. Charakteryzuje się zahamowaniem rozwoju w wieku od 6 do 18 miesięcy, regresją nabytych umiejętności, utratą mowy, stereotypowymi ruchami (klasycznie rąk), małogłowiem, drgawkami i upośledzeniem umysłowym. Rzadko opisywano mężczyzn dotkniętych klasycznie chorobą z somatycznym mozaicyzmem lub dodatkowym chromosomem X.

133. Zespół Retta, wariant wrodzony (OMIM 613454)

Gen FOXG1 (OMIM 164874) na chromosomie 14q13; AD

Wrodzona odmiana zespołu Retta jest ciężkim zaburzeniem neurorozwojowym wykazującym cechy klasycznego zespołu Retta, lecz ujawniającym się wcześniej, w pierwszych miesiącach życia.

134. Zespół Robinowa- Soraufa (OMIM 180750)

Gen TWIST (TWIST1; 601622) na chromosomie 7p21; AD

Robinowa – Soraufa to autosomalny zespół dominujący charakteryzujący się kraniosynostozą, asymetrią oczodołów, płaską twarzą, hiperteloryzmem, cienkim, długim i spiczastym nosem, płytkimi oczodołami, zezem i szerokimi dużymi palcami u stóp z duplikacją paliczków dalszych. RSS jest klinicznie podobny do Zespół Saethre’a-Chotzena, którego najbardziej charakterystyczną dodatkową cechą jest rozdwojenie lub częściowe zduplikowanie palucha.

135. Zespół Rubinsteina – Taybiego; RSTS

Rubinsteina – Taybiego to zespół wielorakich wrodzonych anomalii charakteryzujący się upośledzeniem umysłowym, niedoborem wzrostu po urodzeniu, małogłowiem, szerokimi kciukami i paluchami oraz dysmorficznymi rysami twarzy. Wygląd twarzy jest uderzający, z mocno wysklepionymi brwiami, długimi rzęsami, skośnymi szparami powiekowymi, szerokim grzbietem nosa, nosem w kształcie dzioba z przegrodą nosową, mocno wysklepionym podniebieniem, łagodną mikrognacją i charakterystycznym grymasem lub nieprawidłowym uśmiechem. Osoby dotknięte chorobą mają również zwiększone ryzyko powstawania guzów.

135.1 Zespół Rubinsteina- Taybiego 1; RSTS1 (OMIM 180849)

Gen CREBBP (OMIM 600140) na chromosomie 16p13; AD

Jedna z form zespołu Rubinsteina- Taybiego.

135.2 Zespół Rubinsteina- Taybiego 2; RSTS2 (OMIM 613684)

Gen EP300 (OMIM 602700) na chromosomie 22q13; AD

Jedna z form zespołu Rubinsteina- Taybiego.

136. Dysplazja SADDAN; SADDAN (OMIM 616482)

Gen FGFR3 (OMIM 134934) na chromosomie 4p16; AD

Ciężka achondroplazja z opóźnieniem rozwojowym i akantozą ciemną (SADDAN) jest bardzo rzadką dysplazją szkieletową charakteryzującą się konstelacją tych cech. Radiologia ujawnia obojczyki w kształcie „rogów baranich” i odwrotne wygięcie kończyn dolnych. Około połowa pacjentów umiera przed czwartym tygodniem życia z powodu niewydolności oddechowej.

137. zespół Saethre’a-Chotzena; SCS (OMIM 101400)

Gen FGFR2 (OMIM 176943) na chromosomie 10q26; AD

Saethre-Chotzena (SCS) charakteryzuje się kraniosynostozą, dysmorfią twarzy oraz nieprawidłowościami dłoni i stóp. Najczęściej obserwowaną nieprawidłowością czaszki jest synostoza wieńcowa skutkująca brachycefalią, a najczęstszymi cechami twarzy są asymetria, hiperteloryzm i hipoplazja szczęki. Inne cechy obejmują wysokie czoło, niską linię włosów czołowych, późno zamykające się ciemiączko, zeza, opadanie powieki, zwężenie przewodu łzowego, skrzywioną przegrodę nosową, małe, nisko osadzone, obrócone do tyłu uszy z widocznymi podudziami i utratę słuchu. Anomalie kończyn składają się z synostozy promieniowo-łokciowej, brachydaktylii, syndaktylii skórnej i palucha koślawego. Pacjenci wykazują również niski wzrost i zrost kręgów, a w niektórych przypadkach odnotowano łagodne do umiarkowanego upośledzenie umysłowe. Zmienność między- i wewnątrzrodzinna jest znacząca, u niektórych pacjentów występuje zrost innych szwów lub nie występuje widoczna kraniosynostoza, ale występuje nieprawidłowa morfologia czaszki. Stopień syndaktylii jest również zmienny, a nieprawidłowości palców mogą być nieobecne.

138. Zespół Saethre-Chotzena z anomaliami powiek lub bez nich; SCS (OMIM 101400)

Gen TWIST1 (OMIM 601622) na chromosomie 7p21; AD

Saethre-Chotzena charakteryzuje się kraniosynostozą, dysmorfią twarzy oraz nieprawidłowościami dłoni i stóp. Najczęściej obserwowaną nieprawidłowością czaszki jest synostoza wieńcowa skutkująca brachycefalią, a najczęstszymi cechami twarzy są asymetria, hiperteloryzm i hipoplazja szczęki. Inne cechy obejmują wysokie czoło, niską linię włosów czołowych, późno zamykające się ciemiączko, zeza, opadanie powieki, zwężenie przewodu łzowego, skrzywioną przegrodę nosową, małe, nisko osadzone, obrócone do tyłu uszy z widocznymi podudziami i utratę słuchu. Anomalie kończyn składają się z synostozy promieniowo-łokciowej, brachydaktylii, syndaktylii skórnej i palucha koślawego. Pacjenci wykazują również niski wzrost i zrost kręgów, a w niektórych przypadkach odnotowano łagodne do umiarkowanego upośledzenie umysłowe. Zmienność między- i wewnątrzrodzinna jest znacząca, u niektórych pacjentów występuje zrost innych szwów lub nie występuje widoczna kraniosynostoza, ale występuje nieprawidłowa morfologia czaszki. Stopień syndaktylii jest również zmienny, a nieprawidłowości palców mogą być nieobecne.

139. Zespół SBBYSS; SBBYSS (OMIM 603736)

Gen KAT6B (OMIM 605880) na chromosomie 10q22; AD

Zespół Say-Barber-Biesecker-Young-Simpson (SBBYSS), wariant zespołu Ohdo (249620), charakteryzuje się charakterystycznym wyglądem twarzy z ciężką blefarofimozą, nieruchomą maskowatą twarzą, bulwiastym czubkiem nosa i małymi ustami z cienką górną wargą. Schorzenie to ujawnia się w okresie niemowlęcym z ciężką hipotonią i problemami z karmieniem. Powiązane problemy szkieletowe obejmują wiotkość stawów, nieprawidłowo długie kciuki i duże palce u stóp oraz zwichnięte lub hipoplastyczne rzepki. Strukturalne wady serca występują u około 50% pacjentów, a anomalie dentystyczne, w tym małe i spiczaste zęby, są powszechne. Wiele osób dotkniętych chorobą ma nieprawidłowości budowy lub funkcji tarczycy. YSS jest zwykle związane z ciężkim upośledzeniem umysłowym, opóźnionymi kamieniami milowymi rozwoju motorycznego i znacznie upośledzoną mową.

140. Zespół Schinzela-Giediona / Zespół Schinzela-Giediona z retrakcją środkowej części twarzy; SGS (OMIM 269150)

Gen SETBP1 (OMIM 611060) na chromosomie 18q12; AD

Zespół Schinzela-Giediona to łatwo rozpoznawalny zespół chorobowy charakteryzujący się ciężkim upośledzeniem umysłowym, charakterystycznymi rysami twarzy oraz licznymi wadami wrodzonymi, w tym nieprawidłowościami szkieletu, wadami układu moczowo-płciowego i nerek oraz wadami serca, a także wyższą niż normalnie częstością występowania nowotworów, zwłaszcza neoplazji nabłonka nerwowego.

141. Zespół Schuursa-Hoeijmakersa; SHMS (OMIM 615009)

Gen PACS1 (OMIM 607492) na chromosomie 11q13; AD

Schuursa-Hoeijmakersa (SHMS) charakteryzuje się upośledzeniem rozwoju intelektualnego, wyraźnymi cechami twarzoczaszki i różnymi dodatkowymi wrodzonymi nieprawidłowościami.

142. SED wrodzony; SEDC (OMIM 183900)

Gen COL2A1 (OMIM 120140) na chromosomie 12q13; AD

Dysplazja spondyloepiphysealna wrodzona (SEDC) jest autosomalną dominującą chondrodysplazją charakteryzującą się nieproporcjonalnie niskim wzrostem (krótki tułów), nieprawidłowymi nasadami kości i spłaszczonymi trzonami kręgów. Cechy szkieletowe ujawniają się przy urodzeniu i ewoluują z czasem. Inne cechy obejmują krótkowzroczność i/lub zwyrodnienie siatkówki z odwarstwieniem siatkówki i rozszczepem podniebienia.

143. Zespół Shprintzena-Goldberga; SGS (OMIM 182212)

Gen SKI (OMIM 164780) na chromosomie 1p36; AD

Zespół Shprintzena-Goldberga (SGS) to zaburzenie obejmujące kraniosynostozę, marfanoidalną budowę ciała oraz anomalie szkieletowe, neurologiczne, sercowo-naczyniowe i tkanki łącznej. Wydaje się, że występuje charakterystyczna twarz obejmująca hiperteloryzm, skośno-opadające szpary powiekowe, wysoko wysklepione podniebienie, mikrognację i nisko osadzone, obrócone do tyłu uszy. Inne powszechnie zgłaszane objawy obejmują hipotonię, opóźnienie rozwoju oraz przepuklinę pachwinową lub pępkową; najczęstszymi objawami szkieletowymi są arachnodaktylia, deformacja klatki piersiowej, kamptodaktylia, skolioza i nadmierna ruchomość stawów.

144. Zespół Sotosa; SOTOS (OMIM 117550)

Gen NSD1 (OMIM 606681) na chromosomie 5q35; AD

Zespół Sotosa (SOTOS) to choroba neurologiczna charakteryzująca się nadmiernym wzrostem od okresu prenatalnego do dzieciństwa, zaawansowanym wiekiem kostnym, nietypową twarzą z dużą czaszką, cechami akromegalicznymi i spiczastym podbródkiem, sporadycznymi anomaliami mózgu i drgawkami oraz upośledzonym rozwojem intelektualnym.

145. Rdzeniowy zanik mięśni, dominujący w kończynach dolnych, 2B, autosomalny dominujący; SMALED2B (OMIM 618291)

Gen BICD2 (OMIM 609797) na chromosomie 9q22; AD

SMALED2B to poważne zaburzenie nerwowo-mięśniowe rozpoczynające się w życiu płodowym. Dotknięte nim osoby wykazują zmniejszone ruchy płodowe i zwykle rodzą się z wrodzonymi przykurczami zgodnymi z artrogrypozą multiplex congenita (AMC). Po urodzeniu mają ciężką hipotonię i zanik mięśni, a także niewydolność oddechową z powodu osłabienia mięśni. Niektórzy pacjenci mogą mieć dysmorficzne rysy twarzy i/lub nieprawidłowości w obrazowaniu mózgu. Wielu pacjentów umiera we wczesnym dzieciństwie.

146. Zespół Sticklera; STL

Zespół Sticklera (STL) to klinicznie zmienne i genetycznie heterogeniczne zaburzenie charakteryzujące się nieprawidłowościami ocznymi, słuchowymi, szkieletowymi i twarzowo-wargowymi. Większość postaci zespołu Sticklera charakteryzuje się objawami ocznymi w postaci wysokiej krótkowzroczności, zwyrodnienia witreoretinalnego, odwarstwienia siatkówki i zaćmy. Dodatkowe objawy mogą obejmować rozszczep linii środkowej (rozszczep podniebienia lub rozdwojony języczek), sekwencję Pierre’a Robina, płaską środkową część twarzy, niedosłuch odbiorczy lub przewodzeniowy, łagodną dysplazję spondyloepifizową i wczesną chorobę zwyrodnieniową stawów.

146.1 Zespół Sticklera, typ I; STL1 (OMIM 108300)

Gen COL2A1 (OMIM 120140) na chromosomie 12q13; AD

Forma zespołu Sticklera.

146.2 Zespół Sticklera, typ II (OMIM 604841)

Gen COL11A1 (OMIM 120280) na chromosomie 1p21; AD

Forma zespołu Sticklera.

147. Zespół Sweeneya-Coxa; SWCOS (OMIM 617746)

Gen TWIST1 (OMIM 601622) na chromosomie 7p21; AD

Zespół Sweeneya-Coxa (SWCOS) charakteryzuje się wyraźną dysostozą twarzy, obejmującą hiperteloryzm, wady powiek i kości twarzy, rozszczep podniebienia/niewydolność podniebienno-gardłową oraz nisko osadzone, miseczkowate uszy.

148. Symetryczne obwodowe fałdy skórne, wrodzone, 1; CSCSC1 (OMIM 156610)

Gen TUBB (OMIM 191130) na chromosomie 6p21; AD

Wrodzone symetryczne obwodowe fałdy skórne (CSCSC) charakteryzują się fałdowaniem nadmiaru skóry, co prowadzi do powstawania pierścieniowatych fałd, głównie kończyn. Osoby dotknięte chorobą wykazują również niepełnosprawność intelektualną, rozszczep podniebienia i cechy dysmorficzne.

149. Dysplazja tanatoforyczna; TD

Dysplazja tanatoforyczna (TD) to poważny zespół karłowatości krótkich kończyn, który zwykle kończy się zgonem w okresie okołoporodowym. Norman i in. (1992) sklasyfikowali przypadki TD na podtypy na podstawie obecności zakrzywionych, w przeciwieństwie do prostych kości udowych; pacjenci z prostymi, stosunkowo długimi kośćmi udowymi zawsze mieli towarzyszącą ciężką koniczynową czaszkę i byli określani jako TD typu II (TD2), podczas gdy przypadki TD z zakrzywionymi, krótkimi kośćmi udowymi z czaszką w kształcie koniczyny lub bez niej były określane jako TD typu I (TD1).

149.1 Dysplazja tanatoforyczna typu I; TD1 (OMIM 187600)

Gen FGFR3 (OMIM 134934) na chromosomie 4p16; AD

Forma dysplazji tanatoforycznej.

149.2 Dysplazja tanatoforyczna typu II; TD2 (OMIM 187601)

Gen FGFR3 (OMIM 134934) na chromosomie 4p16; AD

Forma dysplazji tanatoforycznej.

150. Zespół trójchorowo-nosowo-paliczkowy, typ I; TRPS1 (OMIM 190350)

Gen TRPS1 (OMIM 604386) na chromosomie 8q23; AD

Zespół trichorinophalangeal typu I (TRPS1) to autosomalny dominujący zespół wad wrodzonych charakteryzujący się charakterystycznymi nieprawidłowościami czaszkowo-twarzowymi i szkieletowymi. Pacjenci z TRPS I mają rzadkie owłosienie skóry głowy, bulwiasty czubek nosa, długą płaską rynienkę nosową, cienką górną krawędź czerwieni wargowej i odstające uszy. Nieprawidłowości szkieletowe obejmują stożkowate nasady paliczków, wady stawu biodrowego i niski wzrost.

151. Trigonocenfalia; TRIGNO

Osoby z trigonocefalią mają czoło w kształcie kila z szeroką średnicą dwuciemieniową, co powoduje trójkątny kształt głowy. Trigonocefalia jest wynikiem przedwczesnego zamknięcia szwów metopowych i zwykle występuje sporadycznie.

151.1 Trygonocefalia 1; TRIGNO1 (OMIM 190440)

Gen FGFR1 (OMIM 136350) na chromosomie 8p11; AD

Forma trigonocefalii.

151.2 Trygonocefalia 2; TRIGNO2 (OMIM 614485)

Gen FREM1 (OMIM 608944) na chromosomie 9p22; AD

Forma trigonocefalii.

152. Stwardnienie guzowate; TSC

Kompleks stwardnienia guzowatego (TSC) to autosomalna dominująca choroba wielonarządowa charakteryzująca się guzami hamartomatycznymi w wielu układach narządów, w tym mózgu, skórze, sercu, nerkach i płucach. Objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego obejmują padaczkę, trudności w uczeniu się, problemy behawioralne i autyzm. Zmiany nerkowe, zwykle naczyniakomięśniakotłuszczaki, mogą powodować problemy kliniczne wtórne do krwotoku lub przez ucisk i zastąpienie zdrowej tkanki nerkowej, co może powodować niewydolność nerek. U pacjentów mogą również rozwinąć się torbiele nerek i raki nerkowokomórkowe. Limfangioleiomiomatoza płucna może rozwinąć się w płucach. Zmiany skórne obejmują plamy melanotyczne, naczyniakowłókniaki twarzy i plamy znamion tkanki łącznej. Istnieje szerokie spektrum kliniczne, a niektórzy pacjenci mogą mieć minimalne objawy bez niepełnosprawności neurologicznej.

152.1 Stwardnienie guzowate-1; TSC1 (OMIM 191100)

Gen TSC1 (OMIM 605284) na chromosomie 9q34; AD

Jedna z form stwardnienia guzowatego.

152.2 Stwardnienie guzowate-2; TSC2 (OMIM 613254)

Gen TSC2 (OMIM 191092) na chromosomie 16p13; AD

Jedna z form stwardnienia guzowatego.

153. Miopatia trzewna 1; VSCM1 (OMIM 155310)

gen ACTG2 (OMIM 102545) na chromosomie 2p13; AD

Rodzinna miopatia trzewna (VSCM) jest rzadką dziedziczną postacią miopatycznej pseudoniedrożności, charakteryzującą się upośledzoną funkcją komórek mięśni gładkich jelit, co powoduje nieprawidłową ruchomość jelit, silny ból brzucha, niedożywienie, a nawet śmierć (Lehtonen i in., 2012). Miopatia trzewna stanowi fenotypowe spektrum choroby charakteryzujące się zmiennością między- i wewnątrzrodzinną, w której u najciężej dotkniętych pacjentów występuje prenatalne powiększenie pęcherza, nieprawidłowy obrót jelit, czynnościowa niedrożność przewodu pokarmowego u noworodków oraz przewlekła zależność od całkowitego żywienia pozajelitowego (TPN) i cewnikowania moczu.

154. Zespół Wieackera -Wolffa, ograniczony do kobiet; WRWFFR (OMIM 301041)

Gen ZC4H2 (OMIM 300897) na chromosomie Xq11; XLD

Wieackera -Wolffa ograniczony do kobiet (WRWFFR) jest sprzężoną z chromosomem X dominującą syndromiczną postacią neurogennej artrogrypozy multiplex congenita (AMC) z udziałem ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. U dotkniętych chorobą osób występują zmniejszone ruchy płodu, powodujące rozwój przykurczów w macicy i skutkujące AMC oraz rozproszonymi przykurczami obejmującymi duże i małe stawy, widocznymi przy urodzeniu. Występuje globalne opóźnienie rozwojowe z trudnościami w chodzeniu lub niezdolnością do chodzenia, hipotonia, która często ewoluuje w spastyczność, oraz zmiennie upośledzony rozwój intelektualny z słabą lub nieobecną mową i językiem. U większości pacjentów obserwuje się dysmorficzne rysy twarzy, w tym twarz hipotoniczną, opadanie powiek, mikroretrognację i małe usta. Napady padaczkowe są rzadkie; u niektórych pacjentów występują objawy obwodowej neuropatii ruchowej z dystalnym osłabieniem mięśni. Poziom inaktywacji chromosomu X w limfocytach i fibroblastach jest częstowypaczony, ale może nie przewidywać ciężkości fenotypu.

155. Zespół Wiedemanna-Steinera; WDSTS (OMIM 605130)

Gen KMT2A (OMIM 159555) na chromosomie 11q23; AD

Zespół Wiedemanna-Steinera (WDSTS) to zespół wrodzonych wad rozwojowych charakteryzujący się nadmiernym owłosieniem łokciowym związanym z niskim wzrostem; jednolitymi rysami twarzy, w tym długimi rzęsami, grubymi lub łukowatymi brwiami o bocznym rozchyleniu, szerokim grzbietem nosa oraz skośnymi i wąskimi pionowo szparami powiekowymi; łagodną do umiarkowanej niepełnosprawnością intelektualną; trudnościami w zachowaniu; oraz nadmiernym owłosieniem pleców.